"(...) Ma zeg ik nee schreeuw ik hoe hebt gij mij in u kunnen dragen en mij daarna onmiddellijk voorgoed verstoten. Ik zeg nee brul hoe hebt gij dat ooit kunnen doen. Hoe hebt gij mij het allereerste ogenblik kunnen verdoemen tot het dragen van mijn doornenkroon, ondersteboven, achterstevoren, binnenstebuiten. Het was niet moeilijk, zegt mijn ma, het was gemakkelijk, gij waart alleen maar een soort misbakken bruine nageboorte. Pa loeit tot de azalea bloeit in het diepst van z'n geheimenis. (...)"
(uit het verhaal 'De menagerie van de schamele drie', gepubliceerd op de website van de brakke hond)
Ik voorspel nu al een stortvloed aan postume erehagen. Geef mijnheertje Berckmans een staatsbegrafenis waar die van Claus naast verbleekt. Viva Jean-Marie, patatte mé saucisse!
Reacties