Doorgaan naar hoofdcontent

De voorbije week: gelezen en gehoord (1).

* "Berichten zenden die de ontvanger niet begrijpt, is slechte textiquette."

(De Standaard, 24/10/2008, artikel over het verband tussen het populaire texten - werkwoord ter aanduiding van het schrijven in de typische korte sms-taal - en de daaruit voortvloeiende - en door geen enkele wetenschapper verwachte - taalverrijking bij onze jeugd)


* "Het is ook goed iedereen eraan te herinneren dat het Nationaal Congres, de eerste wetgevende vergadering van het onafhankelijke België, waar de Belgische natie in 1830 gestalte kreeg, slechts verkozen was door 40.000 kiezers. Op vier miljoen inwoners. Eén procent van de bevolking dus! Daar werden de kiemen gelegd van de latere Vlaamse beweging. De liberalen wilden niet weten van algemeen stemrecht. Want de massa was onwetend, conservatief en katholiek. En dus telde de overwegend Vlaamse massa in die jonge Belgische natie niet mee. En dat zal gedurende heel de 19e eeuw zo blijven. Eén procent van de bevolking zal de vertegenwoordigende assemblee van heel de natiestaat uitmaken. Het kiezerskorps is bourgeois, rijk en Franstalig - ook in Vlaanderen. Dat betekent dus dat de zogezegde Belgische eenheid een schepping is van de Franstalige bourgeoisie. Een eenheid die vanaf het begin heel zwak was."

(Knack, 22/10/2008, interview met François Perin, sleutelfiguur uit de Waalse beweging, Luikse professor staatsrecht - en dus grondwetspecialist - en politiek monument van het Waalse federalisme, waarin de man terugblikt op de oorzaken van de huidige communautaire crisis)


* "Lees, lees, lees,...!"

(Vooruit, 20/10/2008, schrijver Kader Abdolah vaderlijk vermanend in de richting van actrice en voorleester van dienst Els Dottermans toen die even zocht naar het begin van een door de schrijver in kwestie opgegeven voorleespassage)


* "Arme Abou Jahjah. Hij is vrijgesproken. Wat een verschrikkelijk land is België toch.(...) Hij heeft overigens in interviews kunnen zeggen dat de Vlamingen dom en racistisch zijn, zonder dat hem ooit een strobreed in de weg is gelegd. Als een Belg iets dergelijks had gezegd over bijvoorbeeld 'de Libanezen' was hij zoniet voor een rechtbank dan zeker voor het Centrum voor Gelijkheid van Kansen gesleurd. Men hoort onze salonlinksen ook nooit met evenveel vuur de rechten op vrije meningsuiting van autochtone populisten verdedigen.(...) Wat ons betreft kan de heer Abou Jahjah blijven of de democratie in Libanon gaan bevorderen, dat dit misschien wel iets meer nodig heeft."

(De Standaard, 24/10/2008, ijzeren Mia Doornaert, redactrice buitenland, in haar tweewekelijkse column 'Doorgeprikt staat netjes')

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten...

"Mijn leven was onloochenbaar leeg en nutteloos, maar zeg nooit tegen de lelie die door regen en wind is geveld: richt je op en bloei als vanouds. Mijn hart bloedde uit een dodelijke wond, maar op een andere manier kon ik niet leven." Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten. Dat, en het verplengen van tonnen tranen door de in een bad vol sombere gedachten badende ik-figuur uit deze novelle. De tweeëntwintigjarige Mary Shelley snijdt en slaat, zeker vanaf ongeveer driekwart boek, de lezer voortdurend in de armen en om de oren. Autobiografisch, deze tweehonderd jaar oude amoureuze vader-dochterdingetjes door de blik van de jonge Mathilda? Geen idee. In ieder geval is de zelfgekozen eenzaamheid van deze Mathilda van een gans andere orde dan die van pakweg Amy Winehouse . De hoop ooit voor iemand nog genegenheid te kunnen voelen, was bij de betreurde Londense zangeres-met-ook-vaderdingetjes in de mee...

Djoos Utendoale tient le fou avec moi: verzen geschreven in de taal van de volksmens aan weerskanten van de 'schreve'.

Utendoale, uit de vallei of het dal van de West-Vlaamse bergen. Djoos, van Joris. Afkomstig van Westouter: pater Joris Declercq. Troubadours en kleinkunstenaars uit de regio zoals Antoon vander Plaetse, Gerard Vermeersch en Willem Vermandere namen Declercqs verzen in hun repertorium op. Van Boeschepe tot Cassel en van Ieper tot Ekelsbeke, de ganse Westhoek ging aan Utendoales rijmsels kapot. Vlinders zijn er hellekapellen, butterschitters of flikflodders. Averullen, mulders en roenkers worden in gangbaar Nederlands meikevers. Voetelingen, sokken. Nuus, wij. Hadden pendelaars geen files onderweg dan was het volop vroeger thuus komm'n of dan-ze peisden. De poëzie van Djoos Utendoale is geschreven in een bijzonder zingend taaltje: het Westhoeks. Over de invloed van dialecten moeten we, althans pater Joris Declercq, niet al te neerbuigend doen: "En moest Luther de bijbel in het Nederduits vertaald hebben en niet in het Hochdeutsch, de taal van zijn geboortestreek, dan sprak de he...

"Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles."

"Eén ding weet ik wel," zei Franny. "Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles. Die lui waar jij het over hebt laten geen enkel mooi ding achter. Het enige dat de iets beteren misschien doen is min of meer binnen in je hoofd kruipen en daar iets achterlaten, maar enkel en alleen omdat ze dat doen, enkel en alleen omdat ze weten hoe ze iets moeten achterlaten hoeft dat nog geen gedicht te zijn. Het kan best zo zijn dat het niet meer is dan een of ander hoogst intrigerend grammaticaal uitwerpsel - excuseer mijn woordkeus."  Net zoals bij de Vlaamse schrijver Paul Brondeel is bij deze Franny die 'r' er eigenlijk te veel aan. Om nog maar te zwijgen over wat Nabokov, die beginregels van zijn 'Lolita' indachtig, tong- en keelklankgewijs met die dubbele 'o' uit Zooey zou aanvangen. Feit is dat deze J.D. Salinger vandaag precies vijftien jaa...