Doorgaan naar hoofdcontent

Sleidingenaar Raf Goossens wint de Contact-schrijfstrijd!

Eind vorig jaar werd het startschot gegeven van een heuse schrijfwedstijd. 'Uitgeverij Contact' stond in voor het banket en organiseerde dus het concours. In eerste instantie selecteerde een professionele jury afgelopen voorjaar uit precies 775 ingezonden stukken 11 halvefinalisten. Deze 11 mensen moesten dan ten gepaste tijde persoonlijke stukjes schrijven op een door de uitgeverij groots opgezette weblog. Kwestie van even voor te stellen. Daarenboven dienden de gelukkigen zich te lenen tot een gesprek. Over persoonlijke drijfveren en toekomende ambities. Het volk moest dan beslissen. Want in knopen doorhakken, is de massa doorgaans beter dan een vakkundig samengestelde jury. Zie ook: het werkwoord 'televoten'. Een heden ten dage immens populaire activiteit. Doorgaans en liefst uit te voeren na afloop van een televisie-uitzending waarin een winnaar dient aangeduid te worden. Terug naar de schrijfstrijd nu. Het beslissingsrecht van het volk stond open tot afgelopen donderdag. 09 oktober 2008. De dag daarna werd het meubilair in de kantoren van de Amsterdamse 'Uitgeverij Contact' uitbesteed aan allerlei feestvierende en het glas heffende aspirant-schrijvers. Lees: de uit de 11 halvefinalisten 3 geselecteerde 'supergenomineerden'. Inclusief: blije familie, eventuele kroost en vele vrienden. De hoofdprijs was namelijk een auteurscontract bij reeds verschillende malen aangehaalde uitgeverij. Dus werden die kantoren, vorige vrijdag, aan de Amsterdamse grachten me daar toch eventjes te klein voor de in grote getale opgekomen geïnteresseerden. De neuzen van de trompetten werden naar de hemel gericht. Geschal alom: de winnaar van het uit te delen contract werd bekend gemaakt! Zijn naam is Raf Goossens, 45 jaar oud, Sleidingenaar en terechte winnaar. Zijn gecorrigeerd en ingestuurd verhaal is getiteld 'Kinderlijk'. Binnenkort verschijnt bij diezelfde uitgeverij 's mans debuut. Dus: u bent gewaarschuwd. Houd de boekenschappen, vol door de boekenboer aangeprezen boekenwaar, het komende jaar maar in het oog!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten...

"Mijn leven was onloochenbaar leeg en nutteloos, maar zeg nooit tegen de lelie die door regen en wind is geveld: richt je op en bloei als vanouds. Mijn hart bloedde uit een dodelijke wond, maar op een andere manier kon ik niet leven." Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten. Dat, en het verplengen van tonnen tranen door de in een bad vol sombere gedachten badende ik-figuur uit deze novelle. De tweeëntwintigjarige Mary Shelley snijdt en slaat, zeker vanaf ongeveer driekwart boek, de lezer voortdurend in de armen en om de oren. Autobiografisch, deze tweehonderd jaar oude amoureuze vader-dochterdingetjes door de blik van de jonge Mathilda? Geen idee. In ieder geval is de zelfgekozen eenzaamheid van deze Mathilda van een gans andere orde dan die van pakweg Amy Winehouse . De hoop ooit voor iemand nog genegenheid te kunnen voelen, was bij de betreurde Londense zangeres-met-ook-vaderdingetjes in de mee...

Djoos Utendoale tient le fou avec moi: verzen geschreven in de taal van de volksmens aan weerskanten van de 'schreve'.

Utendoale, uit de vallei of het dal van de West-Vlaamse bergen. Djoos, van Joris. Afkomstig van Westouter: pater Joris Declercq. Troubadours en kleinkunstenaars uit de regio zoals Antoon vander Plaetse, Gerard Vermeersch en Willem Vermandere namen Declercqs verzen in hun repertorium op. Van Boeschepe tot Cassel en van Ieper tot Ekelsbeke, de ganse Westhoek ging aan Utendoales rijmsels kapot. Vlinders zijn er hellekapellen, butterschitters of flikflodders. Averullen, mulders en roenkers worden in gangbaar Nederlands meikevers. Voetelingen, sokken. Nuus, wij. Hadden pendelaars geen files onderweg dan was het volop vroeger thuus komm'n of dan-ze peisden. De poëzie van Djoos Utendoale is geschreven in een bijzonder zingend taaltje: het Westhoeks. Over de invloed van dialecten moeten we, althans pater Joris Declercq, niet al te neerbuigend doen: "En moest Luther de bijbel in het Nederduits vertaald hebben en niet in het Hochdeutsch, de taal van zijn geboortestreek, dan sprak de he...

"Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles."

"Eén ding weet ik wel," zei Franny. "Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles. Die lui waar jij het over hebt laten geen enkel mooi ding achter. Het enige dat de iets beteren misschien doen is min of meer binnen in je hoofd kruipen en daar iets achterlaten, maar enkel en alleen omdat ze dat doen, enkel en alleen omdat ze weten hoe ze iets moeten achterlaten hoeft dat nog geen gedicht te zijn. Het kan best zo zijn dat het niet meer is dan een of ander hoogst intrigerend grammaticaal uitwerpsel - excuseer mijn woordkeus."  Net zoals bij de Vlaamse schrijver Paul Brondeel is bij deze Franny die 'r' er eigenlijk te veel aan. Om nog maar te zwijgen over wat Nabokov, die beginregels van zijn 'Lolita' indachtig, tong- en keelklankgewijs met die dubbele 'o' uit Zooey zou aanvangen. Feit is dat deze J.D. Salinger vandaag precies vijftien jaa...