
De pasgeboren Cyriel trok zich daar voorlopig, en ook een heel klein beetje wegens zuigling zijnde, nog niks van aan, draaide zich in de wieg op heel ongemakkelijke wijze op de buik, kreeg à la minute nog slechts weinig adem en begon toen luidkeels te huilen. De ontblote linkerborst van Maria Loveling, zijn ver buiten de grenzen van Nevele als lieftallig bekend staande moeder die door het gehuil van de maandling naar de babykamer werd gelokt, bood de kleine Cyriel weldra heel wat melkwitte, verfrissende troost. Baby Cyriel doofde onmiddellijk de huilspieren. Terwijl tegelijkertijd in Engeland een woeste Charles in samenspraak met zijn uitgever, en omdat hij dacht dat de belangwekkende geboorte van één der toekomende Vlaamse grootmeesters van het papier zovele jaren later door de kermismolen van onze aanleg tot alsmaar gedenken en herdenken al te veel aandacht zou kunnen krijgen, al snel overging tot een tweede druk van zijn evolutieleer. Een héél vooruitziend manneke, die Charles.
In Nevele diende de kleine Cyriel daarentegen nog hoogstpersoonlijk aan de eigen geleidelijke groei te beginnen. Tijd had dat vlezige ventje wel. Want er lagen nog een hoop te schrijven boeken in het verschiet. Zijn schrijftalent kon niet snel genoeg uit die kleine, dikke vingertjes. En het verhaal deed bovendien toen al de ronde dat de pasgeboren Buysse met het rechterhandje naar de uit de blouse van mama's stekende tepel reikte, al greep hij later zovele malen naar zijn eigen schrijfpen. Dat dat zogen maar een beetje vooruitging, hoorde je de kleine stilletjes denken.
Daarom, en ter herdenking van deze wonderbaarlijke geboorte, loopt in de Gentse openbare bibliotheek aan het Zuid nog tot 28 februari de mooie fototentoonstelling getiteld: "Mijnheer Cyriel". Nog dieper in februari vinden, in dezelfde bibliotheek en ter ere van dezelfde auteur, ook nog drie lezingen en één theatervoorstelling plaats. Gaat dat alles allen kosteloos zien!
Reacties