Opkuiswerken na een wild feestje (I).

XXXII

In huis ligt 's morgens waarheid overhoop
met lakens, veren, oorsprong van de dag
zo stuurloos dolend als een zielig bootje,
tussen twee einders, die van droom en orde.

De dingen willen slepend sporen trekken,
aanhangsels zonder koers, erfdelen koud,
papier verbergt gekreukelde vocalen,
de wijn blijft bij de fles van gisteren.

Jij ordent voort, vibrerend als een bij
je raakt wat is verloren in het donker,
jouw witte energie wint van het licht.

Zo wordt de helderheid opnieuw gevormd:
elk ding hoort naar de luchtstroom van het leven
en zo schept orde zelf haar brood, haar duif.

Pablo Neruda, uit: Honderd liefdessonnetten