Doorgaan naar hoofdcontent

"Een echte April, die doet wat hij wil."

Damme, het Belgische equivalent van Bredevoort, heeft, naast handen vol toeristen, een resem boekenwinkels in de straten. En in ééntje daarvan werd, voor de wel héél kleine som van één euro, tot gisteren een tweede druk van Streuvels' bundel 'De Maanden' gesleten. Niet dat dit zo bijzonder is want van tweede drukken van Steuvels' uitgaven kunnen ontelbare rijen huizen worden gebouwd. Flink afgemeten verkavelingen vol. Van belang: wat in zijn boekjes te lezen staat. En in het geval van 'De Maanden' zijn dit, hoe kan het ook anders, gedane bedenkingen en observaties van deze Vlaamse schrijver ergens aan het begin van de jaren dertig in de voorgaande eeuw, achteraf door zijn uitgever zorgvuldig in twaalf dunne schijfjes gesneden. Iedere maand een schelletje. Deze bundeling maandelijkse bijdragen, die voorheen vanaf 1935 tot 1939 al dan niet onder andere titels in het dagblad De Standaard waren verschenen, kwam in Nederland onder de noemer 'Een gang door het jaar' op de boekenplanken. Dus en daarom, Hollandse vrienden, zoek nimmer nodeloos en veel te lang! Zoiets als 'De Maanden' gibt's gar nicht bei euch. Bij ons, des te meer!


Zo schiet de maand april bij Streuvels, zeker wat dat 'eerste boodschappertje' betreft, héél aandoenlijk-niedlich als volgt uit de blokken:
"Wat-den-duivel komt dat vogeltje zoo vroeg in den uchtend hier zitten schuifelen van eer 't nog klaar en dag is? Het gelijkt sommige oude wijvetjes die eeuwig en ervig verlaân en vernibbeld in den donker naar de kerk loopen, omdat ze meenen niet klaar te komen met hun dagelijksche bezigheden.
Wat heeft dat vogeltje gezien, gehoord of geroken in de lucht waaraan het weten kan dat de tijd gekomen is om zijn deuntje te fluiten, en dat zoo slagwater en zonder verpoozen altijd maar herhalend zijn liedje-zonder-eind?
Werd het uitgezonden als eerste boodschappertje? Zal het vandaag zomer worden?"

Uit: Streuvels, S., De Maanden, 1941, tweede druk, Tielt, Lannoo, p. 53.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten...

"Mijn leven was onloochenbaar leeg en nutteloos, maar zeg nooit tegen de lelie die door regen en wind is geveld: richt je op en bloei als vanouds. Mijn hart bloedde uit een dodelijke wond, maar op een andere manier kon ik niet leven." Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten. Dat, en het verplengen van tonnen tranen door de in een bad vol sombere gedachten badende ik-figuur uit deze novelle. De tweeëntwintigjarige Mary Shelley snijdt en slaat, zeker vanaf ongeveer driekwart boek, de lezer voortdurend in de armen en om de oren. Autobiografisch, deze tweehonderd jaar oude amoureuze vader-dochterdingetjes door de blik van de jonge Mathilda? Geen idee. In ieder geval is de zelfgekozen eenzaamheid van deze Mathilda van een gans andere orde dan die van pakweg Amy Winehouse . De hoop ooit voor iemand nog genegenheid te kunnen voelen, was bij de betreurde Londense zangeres-met-ook-vaderdingetjes in de mee...

Djoos Utendoale tient le fou avec moi: verzen geschreven in de taal van de volksmens aan weerskanten van de 'schreve'.

Utendoale, uit de vallei of het dal van de West-Vlaamse bergen. Djoos, van Joris. Afkomstig van Westouter: pater Joris Declercq. Troubadours en kleinkunstenaars uit de regio zoals Antoon vander Plaetse, Gerard Vermeersch en Willem Vermandere namen Declercqs verzen in hun repertorium op. Van Boeschepe tot Cassel en van Ieper tot Ekelsbeke, de ganse Westhoek ging aan Utendoales rijmsels kapot. Vlinders zijn er hellekapellen, butterschitters of flikflodders. Averullen, mulders en roenkers worden in gangbaar Nederlands meikevers. Voetelingen, sokken. Nuus, wij. Hadden pendelaars geen files onderweg dan was het volop vroeger thuus komm'n of dan-ze peisden. De poëzie van Djoos Utendoale is geschreven in een bijzonder zingend taaltje: het Westhoeks. Over de invloed van dialecten moeten we, althans pater Joris Declercq, niet al te neerbuigend doen: "En moest Luther de bijbel in het Nederduits vertaald hebben en niet in het Hochdeutsch, de taal van zijn geboortestreek, dan sprak de he...

"Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles."

"Eén ding weet ik wel," zei Franny. "Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles. Die lui waar jij het over hebt laten geen enkel mooi ding achter. Het enige dat de iets beteren misschien doen is min of meer binnen in je hoofd kruipen en daar iets achterlaten, maar enkel en alleen omdat ze dat doen, enkel en alleen omdat ze weten hoe ze iets moeten achterlaten hoeft dat nog geen gedicht te zijn. Het kan best zo zijn dat het niet meer is dan een of ander hoogst intrigerend grammaticaal uitwerpsel - excuseer mijn woordkeus."  Net zoals bij de Vlaamse schrijver Paul Brondeel is bij deze Franny die 'r' er eigenlijk te veel aan. Om nog maar te zwijgen over wat Nabokov, die beginregels van zijn 'Lolita' indachtig, tong- en keelklankgewijs met die dubbele 'o' uit Zooey zou aanvangen. Feit is dat deze J.D. Salinger vandaag precies vijftien jaa...