In de voorlaatste Knack - ik kom immers nooit aan de laatste toe - staat een mooi document te lezen over de door Franz Kafka in de herfst van 1913 ondernomen kuuroordtrip naar het Von Hartungen-sanatorium in Riva, een havenplaatsje aan het Gardameer. Bijna honderd jaar na datum mocht journalist Piet de Moor deze reis van zijn bazen overdoen. Het resultaat is een verbluffend, intiem schrijfspel waarin de verslaggever in kwestie, door een reis naar het verleden, in het hoofd van deze Tsjechische beroemdheid, die de coïtus als bestraffing van het geluk van het samenzijn zag, tracht te vluchten. Het sanatorium moest Franz Kafka per slot van rekening van zijn eeuwige Berlijnse Felice Bauer (en van dé vrouw tout court) afhelpen. Piet de Moor:
"In vrouwen zocht Franz Kafka de warmtestromen van het leven, daaraan kon zelfs hij geen weerstand bieden. Maar door elke stroom sneed een koudegolf die hem de adem benam. Kafka's hunkering naar liefde werd overschaduwd door het schrikbeeld van de huwelijkse staat, die een bedreiging vormde voor zijn schrijverschap, de enige activiteit waarvan hij wist dat hij er bij gelegenheid in schitterde. Voor Kafka was schrijven geen tijdverdrijf, wel een atmosfeer om in te wonen, een verwijlen in een bron van gelukzaligheid waarvan hij wist dat er geen enkele compensatie voor bestond. Het nachtelijke schrijven was de enige bezigheid die hem met zijn als nutteloos ervaren bestaan verzoende en waaruit hij een geluk puurde dat niet alleen uit het resultaat maar vooral uit de vervoering van het schrijven zelf bestond."
Daar blogger dezes, naast beroemde schrijvers en kunstenaars uit de zwart-witperiode van de fotografie, een mateloze bewondering koestert voor voetballers die altijd vijf passes vooruit denken en bijgevolg niet in de Belgische competitie thuishoren, plagieerde hij, in naam van de voetbalvisionaire Marokkaan Mbark Boussoufa en omwille van de opvallende fysieke gelijkenissen tussen beide goochelaars, dit stukje Knack voor de regionale voetbalkrant De Wondelgemsche Sjotter. Arsène Droogakkers:
"In voetbal zoekt Mbark Boussoufa de warmtestromen van het leven, daaraan kan zelfs hij geen weerstand bieden. Maar door elke stroom snijdt een koudegolf die hem de adem beneemt. Boussoufa's hunkering naar de bal wordt overschaduwd door het schrikbeeld van de ultieme transfer, die een bedreiging vormt voor zijn balbeheersing, de enige activiteit waarvan hij weet dat hij er bij gelegenheid in schittert. Voor Boussoufa is voetballen geen tijdverdrijf, wel een atmosfeer om in te wonen, een verwijlen in een bron van gelukzaligheid waarvan hij weet dat er geen enkele compensatie voor bestaat. Het dagelijkse gesjot is de enige bezigheid die hem met zijn als nutteloos ervaren bestaan verzoent en waaruit hij een geluk puurt dat niet alleen uit het resultaat maar vooral uit de vervoering van de baltoets zelf bestaat."
Reacties
Misschien een overbodige tip: het Kafka-boek van David Zane Mairowitz en Robert Crumb.