Doorgaan naar hoofdcontent

De voorbije week: gelezen en gehoord (26).


* "In de politieke geschiedenis van Gent heeft het Vlaams-nationalisme electoraal nooit zo hoog gescoord als toen ik de leiding waarnam en daar ben ik trots op."

(De Standaard, 05/04/2011, super-navelstaarder en ere-ondervoorzitter van de Kamer Francis Van den Eynde in een recht van antwoord waarin hij zijn gewichtige lijsttrekkerschap van de Belang-lijst in het Gentse voor Vlaams-nationalisme in diezelfde regio neemt.)


* "Op een ochtend en in De Ochtend legde de kolonel [Luc De Vos, kolonel en hoogleraar aan de Koninklijke Militaire School] omstandig uit wat er zou gebeuren met een piloot die het ongeluk had in Libië neer te storten. Een huiveringwekkend verhaal, dodelijk voor een smakelijk ontbijt, croissants moeten weggooien. Het begon nochtans vrij zonnig. 'Indien u het geluk hebt te vallen in bevriend gebied,' zo nam de professor zoals elke militair eerst het meest optimistische scenario in overweging, 'dan zult u daar ontvangen worden als een held. U krijgt de lekkerste spijzen en dranken voorgeschoteld, iedereen wil met u op de foto, en de vrouwen geven op discrete maar niet mis te verstane wijze te kennen dat ze beschikbaar zijn. En ik kan u verzekeren: sommigen van die woestijnpoezen kunnen dingen waarvan vrouwen hier bij ons nog nooit...'
Op dit punt besloot Gilles Decoster het vervaarlijk stijgende enthousiasme van de professor wat af te remmen."

(Knack, 30/03/2011, huissatiricus Koen Meulenaere etaleert op meesterlijke wijze zijn uitvergrootkunsten.)


* "Thuis was ik meestal aan het lezen. Ik wilde met indrukken van buiten alles wat onophoudelijk van binnen aan het koken was overstemmen. En dit soort indrukken kon alleen mijn lectuur me verschaffen. Het lezen hielp me natuurlijk enorm; het wond me op, verkwikte en kwelde me. Maar af en toe verveelde me het ook verschrikkelijk. Ik wilde ook wel eens bewegen en plotseling gaf ik me over aan een duistere, onderaardse, weerzinwekkende - niet zozeer bandeloosheid als wel hoerenloperij."

(De koortsdromende, ondergrondse hoofdpersoon uit Dostojevski's 'Aantekeningen uit het ondergrondse' over hoe 'lezen' plots overgaat in 'bewegen' en dan in 'hoerenlopen'.)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten...

"Mijn leven was onloochenbaar leeg en nutteloos, maar zeg nooit tegen de lelie die door regen en wind is geveld: richt je op en bloei als vanouds. Mijn hart bloedde uit een dodelijke wond, maar op een andere manier kon ik niet leven." Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten. Dat, en het verplengen van tonnen tranen door de in een bad vol sombere gedachten badende ik-figuur uit deze novelle. De tweeëntwintigjarige Mary Shelley snijdt en slaat, zeker vanaf ongeveer driekwart boek, de lezer voortdurend in de armen en om de oren. Autobiografisch, deze tweehonderd jaar oude amoureuze vader-dochterdingetjes door de blik van de jonge Mathilda? Geen idee. In ieder geval is de zelfgekozen eenzaamheid van deze Mathilda van een gans andere orde dan die van pakweg Amy Winehouse . De hoop ooit voor iemand nog genegenheid te kunnen voelen, was bij de betreurde Londense zangeres-met-ook-vaderdingetjes in de mee...

Djoos Utendoale tient le fou avec moi: verzen geschreven in de taal van de volksmens aan weerskanten van de 'schreve'.

Utendoale, uit de vallei of het dal van de West-Vlaamse bergen. Djoos, van Joris. Afkomstig van Westouter: pater Joris Declercq. Troubadours en kleinkunstenaars uit de regio zoals Antoon vander Plaetse, Gerard Vermeersch en Willem Vermandere namen Declercqs verzen in hun repertorium op. Van Boeschepe tot Cassel en van Ieper tot Ekelsbeke, de ganse Westhoek ging aan Utendoales rijmsels kapot. Vlinders zijn er hellekapellen, butterschitters of flikflodders. Averullen, mulders en roenkers worden in gangbaar Nederlands meikevers. Voetelingen, sokken. Nuus, wij. Hadden pendelaars geen files onderweg dan was het volop vroeger thuus komm'n of dan-ze peisden. De poëzie van Djoos Utendoale is geschreven in een bijzonder zingend taaltje: het Westhoeks. Over de invloed van dialecten moeten we, althans pater Joris Declercq, niet al te neerbuigend doen: "En moest Luther de bijbel in het Nederduits vertaald hebben en niet in het Hochdeutsch, de taal van zijn geboortestreek, dan sprak de he...

"Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles."

"Eén ding weet ik wel," zei Franny. "Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles. Die lui waar jij het over hebt laten geen enkel mooi ding achter. Het enige dat de iets beteren misschien doen is min of meer binnen in je hoofd kruipen en daar iets achterlaten, maar enkel en alleen omdat ze dat doen, enkel en alleen omdat ze weten hoe ze iets moeten achterlaten hoeft dat nog geen gedicht te zijn. Het kan best zo zijn dat het niet meer is dan een of ander hoogst intrigerend grammaticaal uitwerpsel - excuseer mijn woordkeus."  Net zoals bij de Vlaamse schrijver Paul Brondeel is bij deze Franny die 'r' er eigenlijk te veel aan. Om nog maar te zwijgen over wat Nabokov, die beginregels van zijn 'Lolita' indachtig, tong- en keelklankgewijs met die dubbele 'o' uit Zooey zou aanvangen. Feit is dat deze J.D. Salinger vandaag precies vijftien jaa...