Gij zijt een bloem, een lichte roode bloem in donkre kamer 's nachts, een bloem, een bloem- vèr òm der stede opschokkend gedoem, dicht òm der stilte suiskokend gedoem- een lichte roode bloem, een witte bloem. Gij zijt mijn hart, mijn eenzaam levend hart, de daden van mijn lijf slaan rondom hard, wreed klaterende stem veinst vreugd en smart, bliksemt mijn lijf, maar binnen is 't al zwart- eenzaam in mij leeft gij, mijn levend hart. Gij zijt zoo donker en toch vlak bij mij- een bloem voor oogen en een hart in mij- ik zoek te zeggen hoe 'k verlangen lij. Herman Gorter , uit: Verzen (1890) Bij de mooie, prestigieuze Perpetua reeks (Athenaeum-Polak & Van Gennep) - bedoeling is om de honderd meest voor de hand liggende literaire werken in één reeks Nederlandse vertalingen te gieten - werd in 2010 Herman Gorters 'Verzen' geschoven. Het nawoord over het gevoelsengagement van deze bekende Tachtiger is er eentje van zijn latere Nederlandse beroepsgenoot Kees 't Hart....