"Tegelijk herinner ik mij die keer, lang geleden: ik zat op café tegenover de KVS, ik kende het meisje dat bediende en ik wist dat ze Frans sprak, dus bestelde ik een sandwich in het Frans. Waarop een Vlaamse acteur mij toesnauwt: 'Waarom zeg je dat niet in het Nederlands?' Ik heb geantwoord: 'Omdat ik een sandwich wil.'" Harry Voss, acteur Josse De Pauw in het dagelijkse leven, uit 'Crazy Love' gaat met de Anderhalve Meter van Wilrijk, collega Sven de Ridder, al sedert jaar en dag op woensdag iets eten in een Brussels etablissement. Dat vertelde De Pauw zelf in een kranteninterview afgelopen weekend. Het is pas sedert kort dat hij Sven aan het verstand kon brengen dat honger niet alle talen spreekt. De Ridder was overigens een uitstekende leerling, aldus De Pauw verder in dat interview.
Voor een Clausspecial in diezelfde krant herlas Guy Verhofstadt, nadat de lezer eerst voorbij het voorwoord moest van Vadsige Nederige Clausvriend Marc Didden, 'Het verdriet van België' en kwam tot de volgende Popperiaanse vaststelling: "Het verdriet van België is benchmark geworden voor alle verdriet. Niet het minst voor het verdriet van Europa dat niet los komt van het nationalisme." Merkwaardig idee van Onze Europese Voorman, de Louis Seynaeve uit het werkelijke verdriet van Europa: 'Een open boek: 8 jaar Verhofstadt'.
Interessanter was de bijdrage van de liberale schuttersvrouw Fientje Moerman die in een glossy, verschenen n.a.v. 'Internationale Vrouwendag', de haar toegeschreven vrouwelijkheid ongeveer als volgt verwoordde: "Waarom ik geen man zou willen zijn? Nogal logisch: ik denk graag met mijn hersenen." Wat een vrouwmens! Ooit naast Fientje gezeten tijdens een boekvoorstelling: de lucht die zij toen uitademde, prikkelt nog na in mijn keelgat. Een effect dat die sardonische Guy alvast nooit zal kunnen genereren.
Interessanter was de bijdrage van de liberale schuttersvrouw Fientje Moerman die in een glossy, verschenen n.a.v. 'Internationale Vrouwendag', de haar toegeschreven vrouwelijkheid ongeveer als volgt verwoordde: "Waarom ik geen man zou willen zijn? Nogal logisch: ik denk graag met mijn hersenen." Wat een vrouwmens! Ooit naast Fientje gezeten tijdens een boekvoorstelling: de lucht die zij toen uitademde, prikkelt nog na in mijn keelgat. Een effect dat die sardonische Guy alvast nooit zal kunnen genereren.
Gelukkig is er op het einde nog altijd de dichteres en doet zij dat in 'Dooier op drift' vaag onheilspellend. Marc en Guy, let maar eens goed op: "Na de nieuwe Big Bang / is dit alles voorbij / de kip en het ei / en ook zij" Dankjewel, Charlotte M.
Reacties