Arsène Droogakkers offreert, elektriseert en alarmeert...

"In 1920 choqueerde ik een opkomende jonge zakenman door een cocktail voor de lunch voor te stellen. In 1929 was er drank in de helft van de kantoren van de binnenstad, en een kroeg in de helft van alle grote gebouwen." In het verrukkelijke essay 'Mijn verdwenen stad' (1932) typeert de Amerikaanse schrijver Francis Scott Fitzgerald (1896-1940) in amper twee kernachtige zinnen de uitbundige sfeer van de New Yorkse 'roaring twenties', de zogeheten Jazz Age. Als uitmuntende chroniqueur vergeleek hij deze periode vaak met de nerveuze spanning die toen in de grote steden achter de oorlogslinies kon worden opgemeten. In dit woelige decennium, dat met de desastreuze beurscrash van 1929 prompt in duigen viel, van de zich in de nadagen van de Eerste Wereldoorlog achter een schijnbaar materieel en ethisch zorgeloos leven wegstoppende Jazz Age-generatie schreef Fitzgerald dan ook zijn grootste romansuccessen. Debuteren deed hij met 'This Side of Paradise' (...

Het zouteloze gejammer over de weinig beleden esthetiek van de blote vrouwenvoet, de ver gezochte ergernis aan het gering aantal vrouwen dat wel opgewonden geraakt van "het laatste bastion van puur mannelijke geilzucht" dat in de volwaardige videotheek harde porno wordt genoemd, de ordinaire hartstocht voor de zeemzoete vrouwenstem van het 'Geile Praat Systeem' waarmee tegenwoordig nagenoeg alle wagens zijn uitgerust en het platgetreden pad van het griezelige gevaar dat schuilt in het geven van goed bedoelde complimenten aan voor dubbelzinnigheden gevoelige dames. De voorspelbaarheid van de van verveling rammelende, wekelijks neergepende wedervaardigheden van een welopgevoede, hoger opgeleide tienervader/huisman/journalist wil wel eens schadelijk zijn voor het leesplezier van de nietsvermoedende lezer.   In de periode tussen 2008 en 2011 verschenen in het weekendmagazine van 'De Standaard' tal van de hand van Tom Heremans gedane observaties, vergezeld...