Om dat wat verzwegen wordt, 'il non detto' in het Italiaans, daar draait het in hoofdzaak om in de teder bijtende liefdesvertelling 'Het grote vuur' (1959) van het duo Pavese-Garufi. Het zwijgen van de vertellers, het zwijgen van de aangesprokenen, het zwijgen op een simpele vraag. Het zwijgen waarin zowel het meest diepzinnige alsook het meest afwijzende antwoord verscholen ligt. Aan de ene kant staat Silvia die, door wat ze als opgroeiend meisje zelf heeft meegemaakt, de mannen in haar leven op afstand leert te blijven. Aan de andere zijde is er Giovanni, een van Silvia's geliefden, bij wie de frustraties zich daarom alsmaar meer gaan opstapelen.
Cesare Pavese en Bianca Garufi, in 1946 beiden in analyse en de noodzaak voelend om in 'Het grote vuur' samen hun zweren te doorprikken, werkten, na een stormachtige relatie en een door Garufi afgewezen huwelijksaanzoek, beurtelings associërend aan dit geschrift. Alleen al daarom is deze grootse, onaffe vertelling over de terugkeer naar een verdrongen verleden, lak aan uitvoerige beschrijvingen, van dit amoureuze tweetal het lezen meer dan waard!
Reacties