Over oorlogvoering en Marguerite Duras: "Gooi een atoombom in zee en tien minuten later heeft ze weer haar oude vorm. Water kun je niet modelleren."
"Het is een ongelooflijke luxe om de zee te kunnen zien vanaf het balkon. Als er steden worden gebombardeerd blijven er altijd puinhopen over, lijken. Gooi een atoombom in zee en tien minuten later heeft ze weer haar oude vorm. Water kun je niet modelleren."
De derde van maart is traditiegetrouw Marguerite Duras, sedert 1996 al. De derde van maart zijn dus de immense stranden van Trouville, de al even immense Atlantische Oceaan, het balkon van Hôtel des Roches Noires en haar gesprekken met Jérôme Beaujour zoals opgetekend in dat buitengewoon intieme 'La vie matérielle' uit 1987. Met, op het kabbelen van de stappen van de ganzenpas van Duras' depressieve geliefde Yann, hier en daar van die passende hartverwarmende anekdotiek: "In Trouville koop ik kaas voor hem, en yoghurt, en boter, want als hij 's nachts laat thuiskomt stort hij zich op dat soort dingen. Hij koopt voor mij dingen die ik lekker vind, brioches en fruit. Niet zozeer om me een plezier te doen als wel om te zorgen dat ik iets binnenkrijg. Hij heeft de kinderlijke neiging om me te eten te geven zodat ik niet doodga maar hij wil ook niet dat ik dik word, die twee dingen zijn moeilijk te verenigen, en ik wil ook niet dat hij doodgaat, dat is onze genegenheid, onze liefde. 's Avonds, 's nachts gebeurt het wel dat we vrijuit praten. Tijdens die nachtelijke gesprekken zeggen we wat we op ons hart hebben, hoe vreselijk het ook is, en we lachen als vroeger toen we dronken en we nog alleen 's middags met elkaar konden praten." (vertaling: Tineke van Dijk en Rosalie Siblesz)
Vandaag is dus die derde maart, vandaar en daarom: "Zum Wohl, liebe Marguerite, zum Wohl!"
Reacties