Hans Lodeizen, vandaag, aan deze kant van het leven, de kant in de operaloge, precies negenennegentig...
"Zijn gezicht was bleek en zelfs zomers scheen die bleekheid door het bruin heen. Hij zat moeilijk stil, was nerveus in zijn bewegingen, wilde altijd opbreken. Hij kleedde zich goed, een beetje sportief en joyeus, met het enigszins onverschillige gemak van iemand die altijd over behoorlijke kleren heeft beschikt."
(...)
"Uit zijn gedichten kan men opmaken hoe verdrietig en wanhopig hij dikwijls was. Toch had hij plezier in het leven en het liefst had hij het als een feest opgevat, een feest met veel vrienden, maskerades, wandelingen, reizen, maar ook met dagen van luiheid en studie, in bed doorgebracht, met alle soorten muziek, met een menigte fijne gevoelens, met gefantaseer dat tot geen maatschappelijke activiteit leidt. Hij was briljant, met een brille om zichzelfs wil, zonder ambities, behalve die van het ogenblik."
(...)
"Hij leek op een Amerikaanse student, maar met de nerveuze gevoeligheid van het oude Europa bij de hand."
Criticus, dichter, vertaler en fixer Adriaan Morriën breit in een nummertje van 'Tirade' uit 1958 toegenegen herinneringen aan zijn veel te vroeg gestorven vriend, de dichter Hans Lodeizen. Die laatste, die zonder ambities, behalve die dan van het ogenblik, zou vandaag, aan deze kant van het leven, de kant in de operaloge, precies negenennegentig geworden zijn. Vandaag is 20 juli 1924, vandaag zitten we moeilijk stil, zeker onder het zingen voor deze reusachtige Lodeizen: "Also, zum Wohl, lieber Hansi, zum Wohl!"
Reacties