Boedapest, Boedapest en nog eens Boedapest. 31 maart 2016, vandaag is Imre, als in een wiegeliedje voor een pasgestorvene. Voor deze beginlijnen uit 'Het fiasco', in 1999 nog door de tekstverwerker van vaste vertaler Henry Kammer, van de schrijvende Holocaustoverlever Kertész heb ik gerust een zoveelste Buffalo-oplawaai op het veld van Genk veil:
"De oude stond voor de archiefkast en dacht na. Het was ochtend. (Min of meer, want het liep al tegen tienen.) Op dat uur van de dag dacht de oude altijd na.
De oude had veel zorgen en verdriet, hij had dus alle reden om na te denken. Hij dacht echter niet na over datgene waarover hij zou moeten nadenken.
Waarover hij nadacht, weten we niet precies. Je kon alleen aan hem zien dát hij nadacht, maar waarover was onduidelijk. Misschien dacht hij wel helemaal niet na. Dit laatste is echter onwaarschijnlijk, het was namelijk ochtend (min of meer, want het liep al tegen tienen) en hij was gewend op dat uur van de dag na te denken. De oude was zo geroutineerd geworden in het denken dat hij ook de schijn van nadenken kon wekken wanneer hij helemaal niet nadacht, hoewel hij zelf wellicht meende dat hij dat wel deed. Zo was dat, we hoeven er geen doekjes om te winden."
Je moet 'm zeker eens proberen deze Hongaar en zijn alter ego 'de oude', patroonheilige van hardleerse manuscriptschrijvers, van steeds weer hetzelfde geschrevene en beleefde zoals hele slierten tekst tussen die twee kaften van hun roman-in-een-roman 'Het fiasco':
"De oude had veel moeilijkheden en zorgen, er was voor hem dus alle reden om na te denken.(...)
Ik sta hier voor de archiefkast en denk na in plaats van eindelijk iets te doen, dacht de oude.
Inderdaad, hij had al sedert geruime tijd voorbereidingen moeten treffen om een boek te schrijven. Dat was de waarheid en er viel weinig op af te dingen.
De oude schreef namelijk boeken.
Dat was zijn beroep.
Beter gezegd, het was zijn beroep geworden (bij gebrek aan een ander beroep)."
Vandaag is 31 maart 2016, pálinkaatje, liefst eentje met appelsmaak, uit zo'n klein glazen balletje dan, hoog op deze voortreffelijke, schrijvende stilzitter uit Boedapest en in Berlijn.
Reacties