Doorgaan naar hoofdcontent

De voorbije week: gelezen en gehoord (12).

* "Het is prettig, vind ik, dat, als iets waar is, ik ook de omstandigheden ken waaronder het niet waar is, want dan begrijp ik het beter. En als ik iets beter begrijp, kan ik makkelijker denken. En schrijven. Daarom hou ik meer van wiskunde dan van logica. Daarom hou ik meer van literatuur dan van wiskunde. Maar om een roman te schrijven heb ik gedachten nodig, en om gedachten te formuleren heb ik wiskunde nodig. En om wiskunde te begrijpen heb ik logica nodig. Als ik schrijf zoals ik schrijf, voel ik mij door vleugels gedragen op het moment dat ik besef dat wat ik beschrijf eigenlijk onmogelijk is. De logica naar je toe halen, deze op je knie in tweeën breken en aan je dienstbaar stellen, lukt je alleen als je altijd en overal de optie hebt de dingen waar ze een normale voortgang hebben - om te keren."

(Dichter, essayist, romancier en columnist Gerrit Krol in zijn nogal onnavolgbare stijl in de wonderwijze Krolwijzer. Voor de zinspreukenfanaat: bovenstaand Krolletje draagt rugnummer twaalf.)


* In een recent amusant HUMO-interview over zogeheten 'rechts' in Vlaanderen hakken de Eeuwige Blote Witte Tanden Man en dé Martin Prince uit ons democratisch halfrond nogal stevig op elkaar in. Filip Dewinter is, onder ons gezegd en gezwegen, een meer fanatiek adept van de hierboven te lezen Kroliaanse logica:
(...)
De Wever: "Mijn ambitie is niet om als politieke maagd te sterven, zoals jij."
Dewinter: "En ik wil niet als politieke prostituee sterven."
De Wever (met de handen in de lucht): "Jij vindt dat ik een politieke prostituee ben?... Je zegt: wij zijn een verzetsbeweging. Als jullie dat echt waren, zouden jullie de zetels in het parlement niet gaan innemen..."
Dewinter (lacht uitbundig): "Hahahahahaha...!"
De Wever: "Doe dan zoals Sinn Féin in Noord-Ierland: die weigeren hun verkozen zitjes op te nemen in Westminster, omdat ze niet willen meewerken met een regime dat ze weg willen. Exact jullie positie! Maar jullie nemen de financiering en de partijdotaties wél aan. Ik doe dat ook, maar met een heel zuivere strategie: wij participeren om te veranderen, met alle risico's van dien."
Dewinter: "Als we niet mogen zetelen, en we mogen ook onze dotatie niet aannemen, bestaan we helemáál niet meer."
De Wever (nogal nors): "Maar doe dan niet alsof je ondergronds leeft en een verzetsbeweging bent."
(...)


* "Ironie, cynisme en sarcasme zijn dingen die makkelijk in je opkomen, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik mezelf in dat opzicht wel censureer. Het zijn stilistische procedés die niet bij me passen, ze beantwoorden gewoon niet aan mijn aard. Dat is trouwens ook zo in mijn dagelijkse omgang met mensen. Herman de Coninck heeft ooit in een brief aan een van zijn vrienden geschreven: 'Nolens is iemand die je maar het best niet iedere dag kunt ontmoeten, want daar is hij veel te serieus voor en dat wordt een beetje vermoeiend.' En dat klopt waarschijnlijk ook wel: ik ben nu eenmaal een beetje zwaar op de hand."

(Knack, 28/10/2009, poëziemonument Leonard Nolens legt aan Piet Piryns uit waarom er zo weinig te lachen valt in zijn dagboeken.)


* "De blanke man verkondigde dat de indianen dieren waren, terwijl de indianen de blanke mannen een goddelijke status toekenden. Als alle onwetendheid gelijk is, is de tweede redenering zeker de waardigste voor de mens."

(De Morgen, 04/11/2009, in een in memoriam bij het recente heengaan van de in Brussel geboren en in Parijs getogen antropoloog Claude Lévi-Strauss wordt de schrijver van het baanbrekende 'Het trieste der tropen' nog voor een laatste maal héél treffend geciteerd.)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Djoos Utendoale tient le fou avec moi: verzen geschreven in de taal van de volksmens aan weerskanten van de 'schreve'.

Utendoale, uit de vallei of het dal van de West-Vlaamse bergen. Djoos, van Joris. Afkomstig van Westouter: pater Joris Declercq. Troubadours en kleinkunstenaars uit de regio zoals Antoon vander Plaetse, Gerard Vermeersch en Willem Vermandere namen Declercqs verzen in hun repertorium op. Van Boeschepe tot Cassel en van Ieper tot Ekelsbeke, de ganse Westhoek ging aan Utendoales rijmsels kapot. Vlinders zijn er hellekapellen, butterschitters of flikflodders. Averullen, mulders en roenkers worden in gangbaar Nederlands meikevers. Voetelingen, sokken. Nuus, wij. Hadden pendelaars geen files onderweg dan was het volop vroeger thuus komm'n of dan-ze peisden. De poëzie van Djoos Utendoale is geschreven in een bijzonder zingend taaltje: het Westhoeks. Over de invloed van dialecten moeten we, althans pater Joris Declercq, niet al te neerbuigend doen: "En moest Luther de bijbel in het Nederduits vertaald hebben en niet in het Hochdeutsch, de taal van zijn geboortestreek, dan sprak de he...

Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten...

"Mijn leven was onloochenbaar leeg en nutteloos, maar zeg nooit tegen de lelie die door regen en wind is geveld: richt je op en bloei als vanouds. Mijn hart bloedde uit een dodelijke wond, maar op een andere manier kon ik niet leven." Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten. Dat, en het verplengen van tonnen tranen door de in een bad vol sombere gedachten badende ik-figuur uit deze novelle. De tweeëntwintigjarige Mary Shelley snijdt en slaat, zeker vanaf ongeveer driekwart boek, de lezer voortdurend in de armen en om de oren. Autobiografisch, deze tweehonderd jaar oude amoureuze vader-dochterdingetjes door de blik van de jonge Mathilda? Geen idee. In ieder geval is de zelfgekozen eenzaamheid van deze Mathilda van een gans andere orde dan die van pakweg Amy Winehouse . De hoop ooit voor iemand nog genegenheid te kunnen voelen, was bij de betreurde Londense zangeres-met-ook-vaderdingetjes in de mee...

"Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles."

"Eén ding weet ik wel," zei Franny. "Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles. Die lui waar jij het over hebt laten geen enkel mooi ding achter. Het enige dat de iets beteren misschien doen is min of meer binnen in je hoofd kruipen en daar iets achterlaten, maar enkel en alleen omdat ze dat doen, enkel en alleen omdat ze weten hoe ze iets moeten achterlaten hoeft dat nog geen gedicht te zijn. Het kan best zo zijn dat het niet meer is dan een of ander hoogst intrigerend grammaticaal uitwerpsel - excuseer mijn woordkeus."  Net zoals bij de Vlaamse schrijver Paul Brondeel is bij deze Franny die 'r' er eigenlijk te veel aan. Om nog maar te zwijgen over wat Nabokov, die beginregels van zijn 'Lolita' indachtig, tong- en keelklankgewijs met die dubbele 'o' uit Zooey zou aanvangen. Feit is dat deze J.D. Salinger vandaag precies vijftien jaa...