Doorgaan naar hoofdcontent

De voorbije week: gelezen en gehoord (24).

Misschien wordt het tijd dat ik volgend jaar ook eens andere weekbladen ga lezen. Alle suggesties zijn meer dan welkom!


* "De Dode Drie: W.F. Herriemans, Gerard Reetje en Harry Mulo."

(Knack, 08/12/2010, dichter en vertaler Paul Claes in zijn maandelijkse, buitengewone wandeltocht langs de eigen literairende 'Glimpen'.)


* "Waren we Fransen, dan hadden we al massaal en hardnekkig betoogd, de studenten op kop. Waren we Britten, dan hadden de media en de publieke opinie de hele politieke klasse al lang aan de schandpaal genageld. Waren we Amerikanen, dan hadden we zelf nieuwe politieke partijen gemaakt om de oude weg te vegen. Waren we Ieren, dan was de uitloop van talent volop bezig.
Niets van dat alles. Een gespleten land mobiliseert niet. En de Vlaamse boer, hij ploegde voort, nietwaar. We trekken onze plan. Dat is de mentaliteit die eeuwenlange dominantie door buitenlandse mogendheden heeft nagelaten. Ze was een sterkte in tijden van overheersing. Ze is nog altijd een troef die, wanneer gekoppeld aan werkkracht, welvaart kan brengen ondanks en niet dankzij het beleid. Maar ze is een grote zwakte in tijden van politieke crisis. Ze voedt de illusie dat het misschien hopeloos is, maar niet zo ernstig. Ze brengt apathie die tot verval leidt."

(Knack, 01/12/2010, professor Belgisch, Europees en internationaal arbeidsrecht Marc De Vos legt in zijn onnavolgbare stijl de pleister op de Belgische wonde.)


* "Op 20 mei 1997 schreef hij [Herman de Coninck] aan zijn redactieleden: 'Wat doen we met de inspiratie van ons blad? De wereld gaat naar de verdommenis. Vroeger had het kapitalisme nog een vijand, sinds de val van de muur wordt het niks meer in de weg gelegd. De maatschappij waar wij in '68 tegen protesteerden, was een stuk beter dan de huidige. Vandaag protesteert niemand nog. Moeten wij daar niet eens een nummer aan wijden?(...) We moeten onze uiterste best blijven doen om de literatuur erbij te blijven betrekken, bij deze onbegrijpelijke wereld: laat dat maar de doelstelling van het NWT wezen.' Twee dagen later viel hij dood neer op een stoep in Lissabon."

(Knack, 01/12/2010, schrijver Frank Albers stelt zich, naar aanleiding van het tienjarige overlijden van het literaire tijdschrift NWT en al bladerend door een aantal oude NWT-nummers, terecht de vraag of er vandaag nog een uitgever te vinden zou zijn om een titel uit te brengen die haast per definitie verliesgevend is, maar waarvan de relevantie niet door de boekhouder wordt bepaald.)


* "Als de kerk spreekt over de natuur van de mens, heeft ze het niet over de biologische natuur, want anders zou je ook geen paraplu mogen gebruiken."

(Knack, 08/12/2010, theoloog Roger Burggraeve over het veronderstelde tegennatuurlijke argument van de kerk in verband met homoseksualiteit.)


* "Maar goed: slaapt Bracke in Mol, met zijn wettelijke wederhelft, of slaapt hij in Gent, alleen of met God mag weten wie? Kunnen we in dat laatste geval nog spreken van een huwelijk? Was het niet Bart De Wever die zo bevlogen pleitte voor de waarden van het traditionele gezin? En zelf het voorbeeld gaf door zich dit jaar al twee volle uren met zijn kinderen bezig te houden? Vragen, vragen, vragen."

(Knack, 08/12/2010, Koen Meulenaere schommelt tussen decadentie en conservatisme.)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Djoos Utendoale tient le fou avec moi: verzen geschreven in de taal van de volksmens aan weerskanten van de 'schreve'.

Utendoale, uit de vallei of het dal van de West-Vlaamse bergen. Djoos, van Joris. Afkomstig van Westouter: pater Joris Declercq. Troubadours en kleinkunstenaars uit de regio zoals Antoon vander Plaetse, Gerard Vermeersch en Willem Vermandere namen Declercqs verzen in hun repertorium op. Van Boeschepe tot Cassel en van Ieper tot Ekelsbeke, de ganse Westhoek ging aan Utendoales rijmsels kapot. Vlinders zijn er hellekapellen, butterschitters of flikflodders. Averullen, mulders en roenkers worden in gangbaar Nederlands meikevers. Voetelingen, sokken. Nuus, wij. Hadden pendelaars geen files onderweg dan was het volop vroeger thuus komm'n of dan-ze peisden. De poëzie van Djoos Utendoale is geschreven in een bijzonder zingend taaltje: het Westhoeks. Over de invloed van dialecten moeten we, althans pater Joris Declercq, niet al te neerbuigend doen: "En moest Luther de bijbel in het Nederduits vertaald hebben en niet in het Hochdeutsch, de taal van zijn geboortestreek, dan sprak de he...

Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten...

"Mijn leven was onloochenbaar leeg en nutteloos, maar zeg nooit tegen de lelie die door regen en wind is geveld: richt je op en bloei als vanouds. Mijn hart bloedde uit een dodelijke wond, maar op een andere manier kon ik niet leven." Gevoelens van gemis, afwijzing en ontgoocheling: stuk voor stuk gaan ze in de Shelley-blender 'Mathilda' geheten. Dat, en het verplengen van tonnen tranen door de in een bad vol sombere gedachten badende ik-figuur uit deze novelle. De tweeëntwintigjarige Mary Shelley snijdt en slaat, zeker vanaf ongeveer driekwart boek, de lezer voortdurend in de armen en om de oren. Autobiografisch, deze tweehonderd jaar oude amoureuze vader-dochterdingetjes door de blik van de jonge Mathilda? Geen idee. In ieder geval is de zelfgekozen eenzaamheid van deze Mathilda van een gans andere orde dan die van pakweg Amy Winehouse . De hoop ooit voor iemand nog genegenheid te kunnen voelen, was bij de betreurde Londense zangeres-met-ook-vaderdingetjes in de mee...

"Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles."

"Eén ding weet ik wel," zei Franny. "Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles. Die lui waar jij het over hebt laten geen enkel mooi ding achter. Het enige dat de iets beteren misschien doen is min of meer binnen in je hoofd kruipen en daar iets achterlaten, maar enkel en alleen omdat ze dat doen, enkel en alleen omdat ze weten hoe ze iets moeten achterlaten hoeft dat nog geen gedicht te zijn. Het kan best zo zijn dat het niet meer is dan een of ander hoogst intrigerend grammaticaal uitwerpsel - excuseer mijn woordkeus."  Net zoals bij de Vlaamse schrijver Paul Brondeel is bij deze Franny die 'r' er eigenlijk te veel aan. Om nog maar te zwijgen over wat Nabokov, die beginregels van zijn 'Lolita' indachtig, tong- en keelklankgewijs met die dubbele 'o' uit Zooey zou aanvangen. Feit is dat deze J.D. Salinger vandaag precies vijftien jaa...