Arsène Droogakkers offreert, elektriseert en alarmeert...

De tafels zijn rond De tafels zijn rond en zullen het blijven tot ik er de bijl inzet en zo ook de kopjes en de bordjes en het cirkelvormig licht En wat rond is is lief en wat lief is wordt geduld met het geduld van de haperende en steeds in haar zelfde groeven draaiende plaat tot zij breekt de naald En na jaren alles wat rond is wordt afgemaakt. Eddy van Vliet , uit: Na de wetten van Afscheid en Herfst (fragmenten uit het leven van een burger) (1978)

 Soms is je huid er nog te veel Nog zijn de avonden septemberlicht Je ligt zacht in je slaap verdwaald als plots een hitte komt van binnenuit Soms is je huid er nog te veel de tere schil die je omsluit en bloost als door een vreemde hand gestreeld: het witte spook dat met je speelt En met een argeloos gemak geef je je wijdbeens bloot aan koeler wind die door de kamer spint, de vissenmond van je geslacht Je slaapt zo roekeloos zo vreselijk aan mij voorbij dat ik naar adem snak. Jan van Meenen , uit: Aarzelend gedicht (1998)

Zomernacht Als ik u zie, naakt en bewogen, tegen het vlieswit van de nacht, in de begeerte der gesloten ogen, word ik verdriet, zonder geslacht. Het zweet der maan breekt uit, de duisternis zwelt in mijn keel, roofdier in mijn mond, en buit, - de buit ligt verder dan uw greep. Lucht zonder bedding, zonder oever, vlakte zonder wind, mijn wereld kantelt trager, droever, lief, ik word uw kind Adriaan Magerman , uit: Asthenisch (1962)