Arsène Droogakkers offreert, elektriseert en alarmeert...

Als portret van een huwelijk vol vernederingen verdraagt het intens sensuele 'Welbeschouwd' (2020, Nederlandse vertaling: Inge Kok) slechts één man: de verwaande egoïst Conrad Fleming. Er is iets met de mannen in de romans van de fantastische Elizabeth Jane Howard : in de liefde zijn ze stuk voor stuk op zoek naar genade en klampen ze zich vast aan een geloof dat iemand door hun grillige gedrag heen zal kijken en hun bestendige eigenschappen zal zien. Volgens bevriend auteur Hilary Mantel zoeken Howards boekenventen steeds een vrouw die hen leest en trouw blijft, die het ergste weet, maar de bladzij blijft omslaan. In de analoge wereld: mannen van eergisteren, het soort (standbeeld)man dus dat vandaag in de prullenmand ligt. Zo bezien kon Elizabeth Jane Howard, het schrijvend equivalent van oorlogs- en modefotografe Lee Miller, niet anders dan haar tweede roman 'Welbeschouwd' op te dragen aan haar minnaar, de Londense bankier en kunstmecenas E.M. Behrens, die haar even...

Van de jonge de Gelderlander-columnist en beeldend kunstenaar Jonah Falke (1991) verscheen afgelopen jaar ‘De mooiste vrouw van de wereld’, een titel die inzake aspiratie niets aan de onduidelijkheid overlaat. Daar waar Falkes met veel bravoure geschreven debuut ‘Bontebrug’ (2016) nog verhaalde over de Amsterdamse wedervaardigheden van anti-held Robert Lowenthal, die in de ambitieuze grootstad tevergeefs het juk van zijn Gelderlandse lusteloosheid van zich af tracht te spoelen, loopt de al even richtingloze held Jonah in Falkes tweede worp ‘De mooiste vrouw van de wereld’ opnieuw plompverloren.  De plot wil deze keer dat Jonahs vriendin Lotte, een goedbetaalde anesthesiste in een Nederlands ziekenhuis die door collega’s steevast wordt omschreven als “pragmatisch op een liefdevolle manier”, een kind van hem wil. Gesteund door het voortdurende geëmmer van haar ouders over haar leeftijd en hun opzichtige sollicitaties naar de vacante functie van grootouders, is Lotte uiteindelijk...

In september 1930 begon de ambitieuze veelschrijver Erich Kästner aan zijn voor de Duitse censuur aangepaste en daardoor vooraf uitvoerig geredigeerde ‘hoofdwerk’, de intellectuele satire ‘Fabian. Die Geschichte eines Moralisten’. Na tien maanden al konden twee proeflezers met Kästners eerste manuscript aan de slag om uiteindelijk op 15 oktober 1931, na twee doorlopen en diverse correcties, de boekhandel in te sukkelen. Zo bleef de sluwe Erich Kästner alvast vrienden Hermann Kesten en Ernst Glaeser, die toen met een gelijkaardig romanidee van een ronddolende, werkloze academicus in Berlijn aan de slag waren gegaan, voor. In Kästners ‘Fabian’, geschreven in een indringende, navrante toon, slentert de jonge begaafde Jakob Fabian doelloos rond in het zedelijk verwilderde Berlijn van na de Eerste Wereldoorlog. Op geen enkele pagina staan de decadente spot en de koele observaties de oprechte verontrusting en de teleurgestelde mensenliefde van hoofdpersoon Fabian in de weg. Kästner ...