Arsène Droogakkers offreert, elektriseert en alarmeert...

Vandaag is 28 juni 1922, vandaag is de Russische dichter Velimir Chlebnikov . Naast geboortekanaal van het Russische futurisme ook opener van verschillende blikken zelfgemaakte woordensoepen waarvan de toen vrijgekomen aroma's collega-dichter Vladimir Majakovski groen van jaloezie terug achter zijn kookpotten joegen. Zoals die keer in 1908, of was het 1909, toen 'de Vel' gewoon even ging zitten roeren in die diepe talloor 'lach' van hem: "O, barst uit in lachen, lachers! / O, begin te lachen, lachers! / Wat lachen zij met gelach, wat lachen zij lacherig, / O, lach toch belachend! / O, lachbuien van lachwekkers, lach van lachende lacheraars! / O, lach lachend uit, lach van verlachende lacheraars" Vandaag is 28 juni 1922, vandaag is Velimir Chlebnikov. OMG, BFF. LOL!

Lees 'm gewoon een paar keer hardop voor je voor, die vijfde zin. Een stuk of drie keer. Als er al iemand rock 'n roll was, dan wel deze Adriaan Brouwer van Felix Timmermans. Ga dan, meine Damen und Herren, naar de zin erna en doe zoals daarnet. Je zal zien, in de keuken is het vaker wat meer van WYSIWYG met daartussen dan, floep, zomaar die wijsheid, klaar voor op dat tegeltje. Getuige hiervan: die volledige zesde zin op de openingspagina van deze postume Brouwer. Allez, waarop wachten? Lees 'm snel nog eens. Komaan! Timmermans ten voeten uit.

"Drugs were fuel and a stand-in for a lack of commitment: by now Hitler found that his illusions could be bolstered only by narcotics. He travelled from headquarters to headquarters, from bunker to bunker, from disinhibition to disinhibition - unbounded, homeless, always on his way to the next futile military action,(...) He moved in a permanent fog: a doped-up performance athlete unable to stop - until the inevitable collapse."  In 2015 alweer maakte Norman Ohler zijn verschillende overwinteringen in Duitse en overzeese archiefzalen wereldkundig. Ontluisterende studie hoor van deze jonge Duitse schrijver, temeer daar zo'n blitzkrieg in werkelijkheid véél sneller 'voran ging' als het tempo waarmee hij doorgaans op drugsvrije militaire academies ex cathedra gedoceerd werd.  Lezen dus, dit fascinerende verhaal . En, o ja, de afgevallen oogschellen kunnen nadien gewoon in de gft-container.

Deze buitengewone Berlijnse, Judith Kerr , zou vandaag honderd geworden zijn. Ware het niet dat ze als negenjarige met hele hebben en houwen, aan de hand van d'r vader, Duitsland moest ontvluchten. Papa Alfred was namelijk theatercriticus in de Weimarer Republik. Afdoende reden dus voor Endziel London. Judiths bekendste 'Als Hitler das rosa Kaninchen stahl' uit 1971 eigenlijk een liefdevol neergeschreven portret van vader Alfred. Toen die laatste hoorde dat de nazi's 'slechts' duizend marken op zijn hoofd hadden gekleefd, schreef hij terstond een brief aan Adolf Hitler.  Dat hij ontgoocheld was in de Führer, Herr Kerr. Voor zo'n bedrag komt geen kidnapper namelijk zijn deur nog uit. O, wat hield deze Judith toch van haar vader. Vandaag zou ze honderd geworden zijn, Alfred moest het weten. Zijn dochter schreef en illustreerde haar ganse leven lang prentenboeken voor de allerkleinsten. Vanuit Londen, bij wijze van compensatie. Daarom, zeker vandaag: "Zum ...

10 juni 1925 is James Salter . Lang gedacht dat het een merknaam van jelly beans betrof, deze schrijvende oud-marinier uit New Jersey. Bij wijlen even drentelend als die Terrence Malick, maar dan op papier. Over het glanzende en het banale van onze voorbijrazende levens, althans de critici. Doorgaans gewoon beter dan die obligate, verkoeling brengende sigaret na de daad, aldus zijn lezers. Getuige daarvan dit peloton schoonerds: "De volgende ochtend sliep ze nog, haar mond ietwat open, als een meisje in de zomer met kortgeknipt haar en een blote hals. Hij vroeg zich af of hij haar wakker zou maken door haar aan te raken of te strelen, maar ze werd al wakker, misschien door zijn blik, en strekte haar benen onder het laken. Hij draaide haar op haar buik alsof ze zijn bezit was, alsof ze dat hadden afgesproken."  Vandaag is 10 juni 1925, vandaag is James Salter: "Zum Wohl, lieber Jamie, zum Wohl!" Alles wat is / James Salter (auteur), Ton Heuvelmans (vertaler). - Amste...

Vandaag is 9 juni 1996. Vandaag is Bert Schierbeek . Gelukkig maar, want in de zomer van '43 ternauwerdood ontsnapt aan liquidatie door de SD. Verder was daar in 2021 nog Graa Boomsma die in dat geweldige tijdsbeeld opgehangen aan deze miskende dichter ongezien uithaalde naar Schierbeek en zijn Groep van Vijftigers. Deze innemende, fixende pen uit Overijssel was bovenal auteur van heel wat poëzie, waaronder de volgende vierregelige beweging die ik met plezier, mocht ik de pijn van zo'n tatoeëernaald al kunnen verdragen, in mijn bovenarm laat snijden.  Hoera dus vandaag, voor deze Bert Schierbeek. Hoera!

Gisteren was 6 juni 1875, gisteren was Thomas Mann. Hermann Hesse legde in een niet zo positieve recensie van Manns 'Königliche Hochheit' (1909) ooit de basis van een innige schrijversvriendschap. Het is 15 februari 1910 en tijd voor een aantal rake typeringen, althans Hesse. Van Volker Michels, bezorger en inleider van dienst van hun jarenlange briefwisseling , is dan helemaal nog geen sprake: "Thomas Mann heeft namelijk wel de zelfbewuste smaak die op een hoge beschaving berust, maar niet de somnambule zekerheid van het naïeve genie. Daar is alles mee gezegd: hij is een schrijver, een begaafd en wellicht groot schrijver, maar hij is evenzeer en nog meer intellectueel. Hij heeft de gaven maar niet de naïviteit van een Balzac, en al helemaal niet van een Dickens. Daarom ervaart hij zijn grote begaafdheid ook meer als iets bijzonders dat eenzaam maakt dan als een trotse onderscheiding. Daarom neigt hij ook tot ironie en het doorbreken van de kunstvorm."  Gisteren was 6...

"Hij zou armen en handen nodig hebben gehad om zich op te richten; in plaats daarvan had hij alleen al die pootjes, die onafgebroken in alle richtingen bewogen en die hij bovendien niet kon beheersen. Wanneer hij er eens een wilde buigen, dan was het eerste wat het deed zich strekken, en gelukte het hem eindelijk met dit pootje te doen wat hij wilde, dan werkten de andere intussen als losgebroken in de grootste en pijnlijkste beweeglijkheid: 'Nu maar niet nutteloos in bed blijven,' zei Gregor in zich zelf."  Řehoř Samsa, dames en heren, de meest plichtsgetrouwe metamorfose uit de wereldliteratuur vandaag dag één in de richting van die eeuw onder dat aardebruine deken van hem. Op naar de volle honderd, lieber Franz, op naar de volle honderd!

Vandaag is één juni, vandaag is Kindertag! "Über allen strahlt die Sonne...!" galmt het zowaar in de eigen kop, die van meer dan vijftig jaar terug. Op de tonen van dit heerlijke deuntje floten kinderen, zwaaiend met hun kleine hamer-en-passervlaggetjes in de hand, op die eerste van juni namelijk de jaarlijkse DDR-Kindertag op gang. Een dag waarop dans-, zoek-, loop- en kookspelletjes - voor die ukken sowieso een officieuze olympische discipline - gewoonlijk nóg langer duurden. Een dag ook waarop vaders zich al eens in al die kinderdebatten durfden te mengen door hen met het verhaaltje 'Es waren einmal ein Paar Schuh' op ons aller eindigheid te wijzen. Want uiteindelijk verging het een paar afgedankte schoenen net als mensen, zeker na een bezoekje van muizen, regenwormen, kevers, mieren, herfstbladeren en sneeuwvlokken. Tot uiteindelijk het gras en de bloemen de schoenenboel gingen runnen. Dit laatste vaak tot grote hilariteit van het toen toehorende klein grut.  Vand...