Arsène Droogakkers offreert, elektriseert en alarmeert...

"Zodra je boek klaar is, ben je terug in de wereld met alle herinneringen, moeilijkheden en problemen van het bestaan. Schrijven geneest nooit iets."  Een hele geruststelling.  "Het begon allemaal met iemand die verkeerd verbonden was, de telefoon die in het holst van de nacht drie keer rinkelde, en de stem aan de andere kant van de lijn die vroeg naar iemand anders dan hij. Veel later, toen hij in staat was om na te denken over de dingen die hem overkomen waren, zou hij tot de slotsom komen dat niets echt bestond behalve het toeval. Maar dat was veel later. In het begin waren er alleen maar het voorval en de gevolgen ervan. Het gaat er niet om of het anders had kunnen lopen of dat alles bij de eerste woorden die de onbekende sprak al vaststond. Het gaat om het verhaal zelf, en of het al of niet iets betekent hoeft het verhaal er niet bij te vertellen."  Ook een hele geruststelling.  30 april 2024 is voor altijd Paul Auster . Drie keer prikte hij in de Amerikaanse j...

"Vroeger viste de duivel de zondaren afzonderlijk met een kleine vishaak op, nu vangt hij ze in scholen tegelijk in een groot net. Destijds huwde iedereen, nu bedrijven ze als honden ontucht midden op de straat. Toentertijd hadden bejaarde diakenen nooit gehoord van wat nu vijftienjarige koorknapen doen. U bent allen koppelaars, woekeraars, godslasteraars, flikkers, hoereerders en adjudanten van de Duivel geworden, die jullie zal braden in de grote hellepoel, waar u zult gillen en tandenknarsen," aldus Emmanuel Rhoïdis, auteur van dit onkuise kleinood uit 1865, bij monde van een vanop zijn kansel predikende negende-eeuwse priester. Gefundenes Fressen ook voor vertaler Gerrit Komrij die in een helder geschreven nawoord nog even doorgaat: "Een vrouwelijke paus is niet ongewoon in een tijd waarin ketters, echtbrekers, atheïsten en bloedschenders op de troon van Petrus zaten. De verkiezingen vonden plaats op straat, met goud en knuppels, dolksteken en omkoperij. Allerlei Pon...

Vandaag is vrijdag 20 april 1945. In het Duitse Rijk wordt de laatste verjaardag van de Führer gevierd en staan twee ossen voor de burcht van Neurenberg als prooien vastgeketend. Die vrijdag dus, die van 20 april 1945, noteert een gelaten, schoolgaande Neurenberger op een van de laatste pagina’s in zijn dagboek: "De grootste belevenis van mijn vader was dat hij op 20 april 1945 als lid van de Volkssturm op 50-jarige leeftijd uitgerust met een Frans geweer uit 1865, tien patronen die alleen in een Italiaans geweer uit 1870 pasten en een pantservuist zonder ontsteking, onder het oog van twee in de stadsgracht voor de burcht vastgeketende, levende ossen die bedoeld waren als voedsel tijdens de belegering, de burcht van Neurenberg moest verdedigen. Het enige wat hij hoefde te doen was de witte vlag hijsen en de burcht overgeven aan de bevrijders."  Het laatste deel van Walter Kempowski’s grote-archief-van-kleine-levens-neerslag werd in het Nederlands 'Zwanenzang 1945' ged...

In 1962 schreef John Steinbeck zijn laatste boek. Samen met de Franse poedel van zijn vrouw, Charley geheten, doorkruiste hij toen veertig Amerikaanse staten op zoek naar de veranderde ziel van zijn medevaderlanders. 'Op reis met Charley', want zo heette dit reisverslag, was retrospectief tevens hét ideale decor voor een van Johns zonen voor een ideale vadermoord: "Wij waren er altijd al van overtuigd dat hij nooit met die mensen in 'Op reis met Charley' heeft gesproken. Hij zat gewoon in zijn campertje al die shit te schrijven. Hij was te verlegen. Hij was als de dood voor mensen die hem zouden doorzien. Zoveel interactie kon hij helemaal niet aan. Dus eigenlijk is dat boek gewoon een goede roman."  Alleen al daarom is Steinbecks portret van de hand van Jaap Tielbeke in die laatste 'De Groene' het lezen meer dan waard. Het imposter syndroom en schrijvers, u vindt ze doorgaans in dezelfde wachtzaal, al blijft het voorlopig wel nog wachten op een leesb...