Arsène Droogakkers offreert, elektriseert en alarmeert...

Aleksandr Nevski werd afgelopen zondag door de Russen verkozen tot allergrootste inlander. Deze Russische edelman werd op 30 mei 1220 geboren in Vladimir als zoon van Jaroslav, hoe kan het ook anders, van Vladimir. Op zestienjarige leeftijd werd 'den Alex' hertog van Novgorod. En vier jaar later, een eigen surpriseke voor de twintigste verjaardag, versloeg hij de Zweden bij de rivier Neva. Sedertdien kwam 'den Alex' enkel nog als je mijnheer Nevski roepte. In 1242 zette heer Nevski nog eventjes de Duitse Orde opzij op de ijsresten van het meer van Pskov. En toen vond hij het tijd voor zijn sabbatical. Eén van de Russische orde. Die járen kon duren. In 1252 kroonde Aleksandr zichzelf nog snel eventjes tot grootvorst en bedingde hij in die hoedanigheid bij zijn Mongoolse vrienden, én tijdelijke bezetters, een draaglijk statuut voor zijn volk. De heiligenverering rond 'den Alex' kon toen alvast beginnen. Om zijn militaire overwinningen en zijn gevoerde vredespolit...

In zijn beruchte blauwdruk voor een ideale staat heeft Plato de dichters ooit letterlijk verbannen uit zijn utopische rijk. Plato, kloeke wijsgeer en verbeten wereldreiziger, stond in Athene echter ook bekend als de man die nooit dood is gegaan aan zijn eerste leugen. In ons landje komt immers zulk een banneling aan het hoofd ervan te staan: wijsgeer-economist-haiku-dichter Herman Van Rompuy . Over de beleving van een intense natuurervaring, doorgaans object van begeerte in de meeste haiku-gedichten, gesproken! Lang leve... Herman! Vlieg Een verloren vlieg, vliegt dolend in een vliegtuig. Zo vliegt ze tweemaal. Herman Van Rompuy, maandag 7 juli 2008

* "Zeer positief. We genieten van de kerstsfeer. Wilfried was blij dat hij werd opgeroepen toen we gisteren in Euro Disney waren. Hij is er de man niet naar om in lange rijen te staan wachten." ( De Morgen , 27/12/2008, antwoord van Miet Smet, tegenwoordige echtgenote van Wilfried Martens die de feestdagen momenteel slijt als koninklijk verkenner, op de vraag wat haar huidige gemoedstoestand is) * "Ik doe gelijk de zwaluwtjes: Ik sluit mijn ogen en strijk mijn vleugels neer en wacht verder maar droevig-berustend af. Er is niets meer te zien, niets meer te doen, niets meer te zeggen. 'C'est la terre qui meurt.'" (De onovertroffene der Vlaamse letteren Cyriel Buysse in zijn dagboekaantekeningen 'Zomerleven' geheten, ergens dobberend tussen de negenentwintigste juni en de eerste juli) * "Ik moet altijd weer wennen als ik uit Amerika terug in het land kom. Vroeger waren we een gematigd, flegmatisch volk. Dat is niet meer zo. De Nederlanders zi...

Eamonn McCabe, portretfotograaf en voormalige 'Guardian Picture Editor' stelt momenteel zijn 'series on Writers’ Rooms' tentoon. Een selectie van tweeëntwintig foto's zijn nog tot zeventien januari te bezichtigen in galerie 'Madison Contemporary Art' in Londen. Je vindt er de werkruimtes van Will Self , Beryl Bainbridge, VS Naipaul, Eric Hobsbawm en Seamus Heaney netjes geportretteerd. En voor de liefhebber, die zelf nooit aan schrijven toekomt, met broekzakken boordevol ponden: enkele door McCabe gesigneerde prints zijn op de kop te tikken. Een ideaal, ietwat duurder maar origineel kerstgeschenk. “I have always enjoyed photographing loners. When I was covering sport for the Observer, it was boxers in their gyms. Now I'm older, I enjoy photographing writers, poets and artists. The one thing they all have in common is that they work alone.” (Eamonn McCabe)

* "Vorig jaar werd Helmut Schmidt tot de 'beste oud-bondskanselier' gekozen en door de lezers van een jongerentijdschrift werd de bejaarde voormalige 'grote muil' tot coolste man van de Bondsrepubliek gekozen. 'Schmidt Schnauze' was zijn bijnaam in jongere jaren toen hij in het etaleren van zijn oratorisch talent voor de conservatieve tegenstanders in het parlement weer eens zijn 'muil' wat te ver had opengetrokken." ( De Morgen , 13/12/2008, artikel waarin het waarom wordt uitgelegd van de in Duitsland naar ongekende hoogten stijgende populariteit van de negentigjarige ex-kanselier Helmut Schmidt ) * "Ik haal nu nog even snel enkele lichtbeelden in." (Nottebohmlezing 'Het naoorlogse literaire klimaat in België: een atmosfeer van heropbouw, (voor)oorlogse herinneringen met op de achtergrond een verkillende koude oorlog (1945-1950)', 14/12/2008, Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience , Antwerpen, kunsthistoricus Jacques Lust teg...

Cyriel Buysse, dé Vlaamse variant op het bekende deuntje van Fransman Emile Zola, was niet alleen Vlaanderens grootste pennenridder. Hij kon daarnaast ook op wonderbaarlijke wijze, en vaak tot grote hilariteit van zijn Haagse en Nevelse vrienden en familie, hoeden laten verdwijnen. Bij voorkeur die op de eigen schedelpan. Zoals in bovenstaand filmpje. Cyriel, den grooten illuzioniest!

Ergens in een verschenen weekblad staat te lezen dat de Duitse filosoof Gotthold Ephraim Lessing ooit droomde dat hij God ontmoette, waarop de geïnterviewde: "Dat heb ik altijd een prachtig verhaal gevonden. God toont hem zijn twee vuisten en zegt: in deze vuist zitten alle antwoorden op al uw vragen, en in de andere vuist zitten alleen maar nóg meer vragen. En Lessing zegt: geef mij de vragen maar, ik wil de antwoorden niet. Daar herken ik mij volledig in." De geïnterviewde, of anders een menselijk exemplaar er zeer goed lijkend op, zat afgelopen week recht tegenover mij op de trein. Zó groot was ik nog... (ik maak nu de kleinst denkbare opening, mogelijk tussen duim en wijsvinger)! De geïnterviewde komt als je Ludo roept. En nog sneller is ie daar als je er Abicht achteraan gooit. Ludo Abicht - wat een hemelse naam - waarom liet je me met rust? Enfin, geef mij de vragen maar, ik wil de antwoorden niet. PS: Vandaag heb ik de ganse dag staan blèten aan het graf van Cyriel B...

Lees ik het goed, hoor ik het duidelijk? Bij monde van Vlaanderens meest gewetensloze existentialist Jan Leyers werd de kijker in de volgende 'Iets met boeken', die van aanstaande zondag 07 december, het bezoek van mijnheer van Parys beloofd. Kloppen deze geruchten? Ik schuif die laatste sowieso opzij en ga op het einde van volgend weekend op zoek naar de meest sneeuwloze ontvangst op mijn tweede teeveepost. Indien het toch valse beloftes betreffen. Tja, dan ga ik aanstaande maandag de ganse dag staan blèten aan het graf van Cyriel Buysse. Hier, aan de achterkant van mijn veranda, op de Gentse Westerbegraafplaats. Om me dan des avonds te kunnen baden in de woorden van (rv), Humo's dwarskijker, over het ooit zo roemrijke verleden van het reeds lange tijd ter ziele gegane boekenprogramma 'Iets met boeken': "(...) Alsof een openbare omroep zónder boekenprogramma de hele plaatselijke beschaving op losse schroeven zet, alsof een boekenprogramma vanzelf het algemene ...