Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit juli, 2009 tonen

De Haes' gedichten bijna twintig jaar lang niet in druk!

Verjaardag Vandaag ben ik opnieuw de lieveling gehuld in het geschuif van moeders handen. Werd ooit de dorst naar daad en verre stranden zoeter bedrogen in een liefkozing? Werd ooit van sterveling tot sterveling zachter gezocht naar 't slaken van de banden? Zij vreesde en hield mij thuis van vreemde landen. 'k Berustte veilig in de onttakeling. Doch thans, nu ze op de rand van haar bestaan mij liever wordt, en plots in schemering de man, haar zoon, vermoedt, ziet zij mij aan alsof vandaag ons laatste kans verging, haar handen droog en schuivend op mijn slapen. God heeft ons niet voor groot verdriet geschapen. Jos de Haes , uit: Verzamelde gedichten

Cyriel Buysse: monochromist avant la lettre...

20 juli Zon!... Eensklaps weer zon, toen alles hopeloos verloren scheen! Van zon en blijheid vol de blauwe lucht. 't Waait fris en door het glinsterend azuur drijven vlug spelende, stoeiende wolkjes. Zij lachen en stoeien en spelen met het hemelsblauw en met de zon en schijnen van zo helderhoog de blijde, groen-en-gouden wereld toe te juichen: 'Heb nu maar moed en wees verheugd, al 't lelijke en kwade is nu voor goed voorbij': 'Le beau va commencer!' Buysse, C., Zomerleven , 2006, Uitgeverij Atlas, p. 174

"Ik doe mijn best om Italiaan te zijn en net zoals alle andere Italianen slaag ik daar maar niet in."

"De teruggekeerde frontsoldaten staarden naar alle goedgekleden, naar alle properen en mooi opgezetten - naar alleman die geen infanterist was. De loopgraafsoldaten haatten ieder vertoon van oude, stupide en gemakkelijke vaderlandsliefde, die een getrouwe weergave was van de burgerlijke waarden en normen. (...) De geketende bendes uit de loopgraven haatten de journalisten die de thuisgeblevenen verhaaltjes wijsmaakten door hen een rad voor de ogen te draaien met verzinsels over infanteristen die constant verlangden de barbaarse vijand in de pan te hakken." "I fanti guardavano di traverso chi era vestito bene, chi era pulito, 'arrangiato': chi non era 'fante'. Il popolo delle trincee odiava tutte le manifestazioni del comodo e balordo patriottismo quarantottesco, genuina espressione della mentalità borghese. (...) I 'galeotti delle trincee' odiavano i giornalisti, che ingannavano il paese raccontando fandoni di fanti sempre desiderosi di andare al...

"Het wordt tijd dat het publiek eindelijk leert wat danstheater nu precies inhoudt."

"Mich interessiert nicht, wie sich Menschen bewegen, sondern was sie bewegt." ( Pina Bausch , één van de belangrijkste hedendaagse choreografen, overleed 30 juni jl. aan de gevolgen van een kanker die pas vijf dagen daarvoor in haar frêle, beweegbare danspostuurtje werd vastgesteld. Het Duitse Wuppertal en dansliefhebbers van over de ganse wereld zijn een heel klein beetje in diepe rouw.)

Meningen van een Böllchen.

“Ich will kein Image haben und keins sein. Deutschland braucht keine Präzeptoren,... es braucht kritische, aufmerksame Bürger, die nicht immer und unbedingt Autoren sein müssen. Was Autoren sind: auch Bürger, möglicherweise artikulierte, sonst nichts.” Deze woorden van de immer geëngageerde Duitse schrijver Heinrich Böll , vandaag precies vierentwintig jaar geleden het laatste condensatiecirkeltje op een plastieken campingbord achterlatend, moesten ooit wel eens uit zijn mond vloeien. Die bewuste dag haalde Böll zelfs de ritssluiting van zijn proper dichtgeschoven tentje niet meer. Zijn vrouw moest hem van het blauwe campinggasvuurtje wegslepen. 's Mans baret dreigde anders vuur te vatten. Enfin. Even naar Bölls literaire ideeën. In zijn romans neemt deze schrijver het altijd op voor de gewone mensen. Zij zijn de uitverkoren helden in zijn verhalen. De slechteriken zijn doorgaans autoritaire instituten en figuren. Zoals daar zijn: de overheid met al haar opgelegde regels, het be...

Telt Vlaanderen dan geen echte kunstenaars meer?

"Hesse wil beslist geheim houden dat hij de schrijver van Demian is. Eind oktober 1917 stuurt hij het manuscript aan zijn uitgever Samuel Fischer in Berlijn. Hij beweert dat het om het werk van een zekere Emil Sinclair gaat, die in Zwitserland woont en ziek is en voor wie hij zich wil inzetten. Het pseudoniem Emil Sinclair markeert voor hem een nieuw begin. Hij gelooft dat hij door zijn tot nu toe geschreven boeken in de rol van 'schrijver van ontspanningslectuur' terecht is gekomen. En hij wil de jeugd niet door de 'bekende naam van een oude oom' afschrikken. Achter de naam Emil Sinclair verstopt Hesse zich nu ook bij zijn politieke artikelen. Sinds hij plaatsvervangend ambtenaar is moet hij met het geven van zijn mening voorzichtig zijn. In augustus 1917 heeft een open brief Aan een staatsminister hem een berisping van het ministerie van oorlog opgeleverd. Hij verweet daarin de minister dat hij alleen nog maar theoretische doelen zag in plaats van de werkelijkh...

Franciscus en Gregorius: de oude man en de kever.

"Ich gedenke nicht. Ich bin hier, mehr weiss ich nicht, mehr kann ich nicht tun. Mein Kahn ist ohne Steuer, er fährt mit dem Wind, der in den untersten Regionen des Todes bläst." ( Franz Kafka , één van de voornaamste Duitstalige schrijvers, zag voor de eerste keer het Praagse blauw op 3 juli 1883. Een klein rekensommetje leert ons dat de schrijver van de uiterst geheimzinnige zakelijkheid, gezeten aan zijn bureau op hemelkantoor, vandaag precies 126 kaarsjes uitblaast.)