Arsène Droogakkers offreert, elektriseert en alarmeert...

"Een toenemende dynamiek en gekunsteldheid met ongekende beweging en het oplossen van beeldvlakken in waanzinnige penseelstreken. Alles draait, flikkert, verheft zich, daalt en manifesteert een psychische spanning die ontaardt in verarming." "Een wilde, apocalyptische chaos en een cosmisch cataclysme badend in licht en lijden dat gepaard gaat met hallucinaties en impulsiviteit die mogelijk verantwoordelijk zijn voor de fantastische cirkels en halos." Aan het woord zijn respectievelijk een Duitse en een Franse zenuwarts die zich eventjes op het pad van de uitzinnige kunstkritiek begeven en daarmee snel aantonen dat kunstkritiek niet zonodig hoeft gesubsidieerd. De eerste doet dat aan het begin, de andere over de helft van de voorgaande eeuw. Op de pijnbank een geschilderde sterrennacht. In juni 1889 schilderde Vincent van Gogh , kort nadat hij zijn intrek had genomen in het psychiatrische ziekenhuis van St. Rémy, zijn versie van een sterrennacht. In de daaropvolgende...

Terwijl de Britten en ander Engelstalig grut het graag over the Great War hebben als ze lopen te causeren over de Eerste Wereldoorlog doen Franssprekende mutsen het veel liever met la Grande Guerre . Hetgeen, om redenen van verstaanbaarheid, te begrijpen valt. Want vraag het maar aan zo'n doorsnee baguette: zo 'great' vonden ze al dat heen- en weergedruis nu ook weer niet. Het was die verdomde oorlog tenslotte voornamelijk in hun voortuin te doen. Enfin. Wij, Vlaamsch ingezetenen van het Koninkrijk België, tuiten dan weer om den Grooten Oorlog . Vooral in de Westhoek en, o West-Vlaamse ironie, met één g in de kop en een andere in de staart. Alsof ze door die verkapte uitspraak, bijna honderd jaar na het begin van dat gewelddadige wereldtreffen, daar vandaag nog moeten aan herinnerd. Deze ganse inleiding enkel om te melden dat den Hun of den Duits geen enkele term heeft in de richting van grooten, grande of great. Hij heeft het gewoon heel gedistingeerd over der Erste Weltk...

Al strelen namen van beroemde steden 't oor met hun broze aanzien, toch bestaat niet de stad Rome tot in eeuwigheden, het is de mens waar 't in 't heelal om gaat. Monarchen doen hun best hem klein te houden, door priesters worden oorlogen aanvaard, maar zonder hem zijn kerken en gebouwen als schamel afval slechts verachting waard! In Osip Mandelstams eerste dichtbundel 'Steen', op eigen kosten uitgegeven in 1913, viert de mens hoogtij. Lessen aan pas heringerichte frietkoten in het Antwerpse, supersnelle prinsvriendelijke en van vrienden geleende autobolides, zonovergoten tuinterrasjes in Zuid-Franse dorpjes en kleurrijke outfits van Noord-Afrikaanse despoten: clientèle, piloten, geestelijken en halve garen zijn en blijven voor altijd de essentie!

* "In de politieke geschiedenis van Gent heeft het Vlaams-nationalisme electoraal nooit zo hoog gescoord als toen ik de leiding waarnam en daar ben ik trots op." (De Standaard, 05/04/2011, super-navelstaarder en ere-ondervoorzitter van de Kamer Francis Van den Eynde in een recht van antwoord waarin hij zijn gewichtige lijsttrekkerschap van de Belang-lijst in het Gentse voor Vlaams-nationalisme in diezelfde regio neemt.) * "Op een ochtend en in De Ochtend legde de kolonel [Luc De Vos, kolonel en hoogleraar aan de Koninklijke Militaire School ] omstandig uit wat er zou gebeuren met een piloot die het ongeluk had in Libië neer te storten. Een huiveringwekkend verhaal, dodelijk voor een smakelijk ontbijt, croissants moeten weggooien. Het begon nochtans vrij zonnig. 'Indien u het geluk hebt te vallen in bevriend gebied,' zo nam de professor zoals elke militair eerst het meest optimistische scenario in overweging, 'dan zult u daar ontvangen worden als een held. U...

"Op elke zondag volgt een maandag. Dat is nu eenmaal zo en daar valt niets aan te veranderen. Ook al gelooft men 's zondags morgens om elf uur nog zo vast, dat het nog een eeuwigheid duurt. Maar de maandag komt vast en zeker. Alles gaat weer zijn gewone gang en aan de hoek van de markt, waar Pinneberg altijd Kranz, de secretaris van de gemeente ontmoet, draait hij zich om. Kijk, daar komt Kranz al aan en als de beide heren ongeveer in elkaars buurt zijn, nemen ze hun hoeden af om elkaar te groeten. Nu zijn ze elkaar voorbij. Pinneberg houdt zijn rechterhand voor zich uit: zijn gouden trouwring schittert in de zon. Langzaam draait Pinneberg de ring van zijn vinger, grijpt naar zijn portefeuille en doet hem dan koppig en vlug weer aan. Fier en trots schrijdt hij met zijn trouwring aan de hand zijn noodlot tegemoet. Het noodlot laat dit keer op zich wachten."(*) Met de continuïteit in zijn pas waarmee maandagen doorgaans zondagen opvolgen, liep Pinneberg, hoofdpersoon en kl...

Ook niet aanwezig op de 5de Nacht van de Poëzie afgelopen zaterdag in de Gentse Vooruit: de Maastrichtse dichter Pierre Kemp . Zuid-Limburgse weemoed, hemelse bekoring en reeds lang door de aardwormen afgekloven mannenvlees hielden deze 'Man in het Zwart' ook nu weer in zijn burgerlijke dichterskluis. Toen Kemps vierde, 'Stabielen en passanten', pas van de persen kwam gerold, schreef een Nederlandse criticus in staat van lichte ongerustheid: "Pierre Kemp woont te Maastricht, of daaromtrent, maar men krijgt hem nooit te zien. Hij schuwt de menschen, hij schuwt de luidheid en de litteraire relletjes, hij moet niets hebben van degenen die zoo druk betoogen dat een schrijver 'zijn tijd en deszelfs problemen' moet kennen, hij is een ingetogen man, die slechts droomen wil en de gelukkige gave bezit om in het kleine en geringe veel schoonheid te zien." Was het maar meer van dattum vandaag. Zowel in onze commerciële kunstencentra, de Nederlandstalige poëzie a...