Arsène Droogakkers offreert, elektriseert en alarmeert...

"Nog een schoren van pooten en een rukken met de lendenen, en de ezel, die Maria draagt, staat boven op den kam van den Scopusberg. Groot ligt Jeruzalem nu voor de vrome oogen der reizigers, daar beneden op zijn bergjuk." Er is natuurlijk historicus Fik Meijer die onlangs nog op bijzondere wijze over de laatste dagen van Jezus van Nazareth wist te rapporteren en ook filmregisseur Paul Verhoeven maakte ooit zijn gedachten over deze Jezus op papier wereldkundig. Maar geen van beide heren trapt zo lekker expressief af als deze Cyriel Verschaeve uit 1939 in dit sterk gefictionaliseerde verslag rond leven en werken van 's werelds meest bekende Joodse profeet: Jezus van Nazareth.  Op 30 april 1874 geboren in een Ardoois godvrezend bed was deze West-Vlaamse kapelaan, door zijn collaborerende rol in de Tweede Wereldoorlog in 1946 ter dood veroordeeld en daardoor postuum vrij controversieel, ook beeldhouwer, musicus, onderwijzer en dramaturg. Het is ondertussen een publiek geheim...

125 jaar Walter Mehring: dichter, ooggetuige, pacifist, liedjesmaker, jood, verslaggever, satiricus, Berliner, toneelschrijver, dadaïst, emigrant en in 1932 aan de deuren van het Berlijnse Theater am Nollendorfplatz nog onderwerp in die beruchte An den Galgen-fatwa van nazi-carrièrist Joseph Goebbels: "Nächstes Frühjahr sind wir dran (...) und da werde ich mal vier Intelligenzbestien persönlich vorknöpfen: den Alfred Kerr und den Tucholsky, den Ossietzky und den Mehring."  125 jaar Walter Mehring: André Gide, Rainer Maria Rilke, Joseph Roth, Ilja Ehrenburg, Ödön von Horvath,... nagenoeg zijn volledige vriendenkring ademde die lucht van de Parijse bistro's en de Berlijnse Kaffeehäuser uit dat verloren gegane rijk van de bohème van die vooroorlogse jaren waarover Mehring zelf, in het in 1951 oorspronkelijk in het Engels verschenen 'The Lost Library', in een scala van fabelachtige zinnen zo aanschouwelijk weet te rapporteren. 125 jaar Walter Mehring: onverbiddelijke ...

Vandaag vieren we de bijzonder rechtlijnige, ietwat kleurloze en voor de nazi's gevluchte Berlijnse Siemens-syndicalist Karl Maron (1903-1975). Als tiener nochtans begonnen als begenadigd worstelaar in de Charlottenburgse arbeidersgymgroep 'Aktiv' verzandde der Karl na de Tweede Wereldoorlog onvermurwbaar en definitief in zijn overdadig met KPD- en SED-memorabilia opgespelde regenjas. In de vijftiger en zestiger jaren schopte Maron het nog tot DDR-binnenlandminister waarna hij, bij wijze van postume bedanking, met zijn zwart-witaangezicht de DDR-Briefmarke van zehn Pfennig mocht decoreren.  Wanneer stiefdochter Monika Maron , samen met de in 2011 betreurde Christa Wolf een van de interessantste stemmen uit de voormalige DDR, in haar romandebuut 'Flugasche' (S. Fischer Verlag, 1981) het Oost-Duitse Bitterfeld nog omschrijft als een van de smerigste steden van Europa, moet 'vadertje' Karl zich ondergronds voor de eerste maal hebben omgedraaid. Een tweede keer ...

Terwijl het eind jaren 70 in de Nederlandse straten nog serieus naspoelen is van die beruchte Lockheed-affaire en een beetje verderop de meeste West-Duitsers maar wat verveeld zitten met Fassbinders filmische vrijage met de leiding van de RAF in 'Deutschland im Herbst' (1978), wordt tussen Amsterdamse redactielokalenmuren, gestuurd door vers uitgepakte en goed ingeïnkte schrijfmachineleeslinten, een zoveelste Tirade vs. De Revisor-ruzie voorbereid en uitgevochten. Bijzonder geraakt door Jeroen Brouwers' klacht al zou hij aan de vorm van de fles, in dit geval Dirk Ayelt Kooimans verhalenbundel 'De schrijver droomt' (De Harmonie, 1976), niet kunnen zien of er gedistilleerd in zit, neemt Frans Kellendonk in die dagen een ochtendlijke plons in zijn vitriool. Op het spel staan een door Brouwers verkeerdelijk als imitatie gelezen parodie die Kooimans derde verhalenbundel eigenlijk is en zijn overhaaste conclusie om de duidelijke beschrijving van een droom over een inte...

Vandaag vieren we de bijzondere Dresdner Ulrich 'Ulli' Melkus . Samen met zijn broer Peter, die als kind liever indiaantje speelde aan de oevers van de Elbe, telg uit het hypersnelle en übergesimoniseerde Melkus-geslacht. Met de auto's uit de verschillende rijscholen van vader Heinz, die in de jaren 50 zonder benzinegeuren en opstartende automotoren amper de slaap wist te vatten, leerde nagenoeg driekwart Sachsen in die tijd autorijden. Na zijn uren sleutelde de graag geziene Heinz, samen met de kleine Ulli, aan wat het pronkstuk van een beetje DDR-Autogeschichte moest worden en enkel begon te rijden na een luidkeels uitgeroepen 'Melkus RS 1000' ! In de renstal van MC Post Dresden werd twintiger Ulli met deze bolides op basis van Wartburgse automechaniek, papa Heinz' Ferrari's van het Oosten, vijf keer DDR-Meister. Zwartwit gefotografeerd in uitgesneden koersoverall versierde Melkus jr. menige tuinhuisdeur waarachter mannen dan, ver weg van woning, vrouw en ...

Wat in het januarinummer van 'De Parelduiker' met de vondst van een kartonnen doos in het atelier van kunstenaar Michiel Schierbeek, waarin onder meer acht bewaarde brieven van diens moeder Frieda Koch, de toenmalige echtgenote van schrijver Bert Schierbeek, aan minnaar Lucebert, nog aanleiding was voor een alternatieve lezing van de driehoeksverhouding Koch-Schierbeek-Lucebert mondde afgelopen week op de cover van de papieren 'De Groene' uit in de veelbetekenende vraag 'Was Lucebert écht zo fout in de oorlog?' Of we hiermee nu getuige zijn van een pas ontluikend biografenrelletje tussen Graa Boomsma en Wim Hazeu en van een nieuwe, een meer genuanceerde dat wel, deuk in het blazoen van Lucebert, een van Nederlands belangrijkste naoorlogse dichters, zal de toekomst moeten uitwijzen. Feit is dat de Erven Koppijn, die de eerste acht brieven tussen Lucebert en jeugdvriendin Tiny Koppijn Schierbeek-biograaf Boomsma niet ter inzage hebben gegeven, het karwei waarbij...

"Incognito langs de Nevski Prospekt gelopen. De keizer reed voorbij. Iedereen nam zijn hoed af en ik ook; ik liet ook helemaal niet merken dat ik de koning van Spanje ben. Achtte het niet gepast mij hier in het bijzijn van iedereen bekend te maken. Moet me eerst aan het hof voorstellen. Heb daar alleen nog mee gewacht omdat ik nog geen Spaans nationaal kostuum heb. Moet tenminste een wijde mantel zien te krijgen."  Vandaag is 1 april en vieren we Nikolai Gogol (1809-1852) , bedenker van het aangrijpende wedervaren van de arme Popríesjtsjin die in de novelle 'Uit het dagboek van een krankzinnige' (1835) als Ferdinand VIII, koning van Spanje, gehuld in een uit zijn ambtenarenuniform in elkaar geknutselde wijde mantel het gekkenhuis binnenschrijdt. Op die plek wordt zijn droomwereld in sneltempo bij het groot huisvuil gezet, waarna de krankzinnige ten slotte de werkelijkheid wordt binnengemarteld met een hartverscheurend ontwaken als gevolg. Beïnvloed door Poesjkin en ve...