Aleksandr Nevski werd afgelopen zondag door de Russen verkozen tot allergrootste inlander. Deze Russische edelman werd op 30 mei 1220 geboren in Vladimir als zoon van Jaroslav, hoe kan het ook anders, van Vladimir. Op zestienjarige leeftijd werd 'den Alex' hertog van Novgorod. En vier jaar later, een eigen surpriseke voor de twintigste verjaardag, versloeg hij de Zweden bij de rivier Neva. Sedertdien kwam 'den Alex' enkel nog als je mijnheer Nevski roepte. In 1242 zette heer Nevski nog eventjes de Duitse Orde opzij op de ijsresten van het meer van Pskov.En toen vond hij het tijd voor zijn sabbatical. Eén van de Russische orde. Die járen kon duren. In 1252 kroonde Aleksandr zichzelf nog snel eventjes tot grootvorst en bedingde hij in die hoedanigheid bij zijn Mongoolse vrienden, én tijdelijke bezetters, een draaglijk statuut voor zijn volk. De heiligenverering rond 'den Alex' kon toen alvast beginnen. Om zijn militaire overwinningen en zijn gevoerde vredespolitiek werd hij door zijn onderdanen als redder van het orthodoxe Rusland beschouwd. Volgens sir Nevski hemzelve stond God nooit aan de kant van de sterksten, maar aan die van het recht en de gerechtigheid. Mijn persoonlijke belangstelling voor deze grootvorst daalde vanaf toen héél gestaag.
Later, in de zestiende eeuw, werd de man nog heilig verklaard en nog veel later verschoonden de Bulgaren uit Sofia hun stad door 'den Alex' als patroonheilige uit te roepen. In Rusland is dit keizerlijke kereltje bijzonder populair. Neem zijn voornaam weg en gooi er een ander woord voor 'boulevard' achterop en je hebt, inderdaad: 'Nevski Prospekt'. Naast een beroemde straatnaam, een minder bekende naam van een metrostation en een bron van verbeelding in het werk van de zo-goed-als-Peterburgse schrijver Gogolj ook de tiknaam van een wel héél half-visionaire weblog in de wereld der webbrowsers. Dees! Gegroet Rusland en lang leve Nikolaj Vasiljevic Gogolj! Vooruit Niko, ge moogt nog eens...
En wat voor damesvrouwen treft ge niet al aan op de Njefski Prospekt! Ach, welk een genot voor het oog! Ze hebben veel weg van twee luchtballonnen, zodat het lijkt of de dame opeens de lucht in zou vliegen als zij niet vastgehouden werd door een heer; het is immers even gemakkelijk en plezierig een dame omhoog te tillen in de lucht, als een glas champagne op te heffen naar de mond.
Reacties