Doorgaan naar hoofdcontent

Hoezo Gerrit Krol géén aforist?

Over de mogelijkheid. Mogelijk is alles wat buiten onze kennis ligt, want terwijl onze kennis kan onderscheiden tussen wat waar en onwaar is, is wat mogelijk is noch het een noch het ander. Mogelijk is bijvoorbeeld alles wat niet genoemd wordt, want zolang het niet genoemd wordt kan het niet worden onderscheiden. Mogelijk is in het algemeen datgene waarvan we niet weten of het gebeurt of niet. Maar ook wat er gebeurt is, aangezien het gebeurt, zeker mogelijk.

Douwe Draaisma, bijzonder hoogleraar geschiedenis van de psychologie en als onderzoeker verbonden aan het Archief- en Documentatiecentrum Nederlandse Psychologie, verzorgt het voorwoord bij Krolwijzer. Een handig in zakformaat gegoten rood bijbeltje boordevol 'aforismen' uit de pen van de als wiskundige opgeleide Nederlandse schrijver en dichter Gerrit Krol. Nou ja, 'aforismen' is, volgens diezelfde Douwe Draaisma, misschien niet de juist gekozen term. Getuige daarvan dit stukje uit zijn inleiding bij dit bundeltje: "Bij een aforisme markeert de punt aan het eind ook het einde van de gedachte. Een aforist zet de zinnen van meet af aan achter de tralies, ze zijn bij wijze van spreken in gevangenschap geboren, niet bestemd om zich ooit in de vrije natuur te bewegen. De zinnen van Krol zijn stuk voor stuk gestrikt en gevangen in het wild van een roman, een verhaal of een column, ze komen uit dialogen of innerlijke monologen, ze zijn uit hun biotoop gehaald en even apart gezet. Het wonderlijke is: daar kunnen ze tegen. Misschien is dat omdat Krol ze om te beginnen zelf al vaak tussen witregels geklemd had, alsof ze heel even stilgezet moesten worden en dat daarna het denken pas weer verderging. Een witregel zet geen punt, is eerder het teken voor een maat rust."


Voer voor discussie. Feit is: een mens dient verplicht dit kleine ding voortdurend op zak te hebben. Net als de identiteitskaart en de huissleutels. Al was het maar om mee te suffen, lees: vooruit te gaan, op de vederachtige vluchtigheid van de door Krol bewaarde en gebundelde invallen. Snel aanschaffen dus!
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Djoos Utendoale tient le fou avec moi: verzen geschreven in de taal van de volksmens aan weerskanten van de 'schreve'.

Utendoale, uit de vallei of het dal van de West-Vlaamse bergen. Djoos, van Joris. Afkomstig van Westouter: pater Joris Declercq. Troubadours en kleinkunstenaars uit de regio zoals Antoon vander Plaetse, Gerard Vermeersch en Willem Vermandere namen Declercqs verzen in hun repertorium op. Van Boeschepe tot Cassel en van Ieper tot Ekelsbeke, de ganse Westhoek ging aan Utendoales rijmsels kapot. Vlinders zijn er hellekapellen, butterschitters of flikflodders. Averullen, mulders en roenkers worden in gangbaar Nederlands meikevers. Voetelingen, sokken. Nuus, wij. Hadden pendelaars geen files onderweg dan was het volop vroeger thuus komm'n of dan-ze peisden. De poëzie van Djoos Utendoale is geschreven in een bijzonder zingend taaltje: het Westhoeks. Over de invloed van dialecten moeten we, althans pater Joris Declercq, niet al te neerbuigend doen: "En moest Luther de bijbel in het Nederduits vertaald hebben en niet in het Hochdeutsch, de taal van zijn geboortestreek, dan sprak de he...
6 reacties
Meer lezen

"Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles."

"Eén ding weet ik wel," zei Franny. "Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles. Die lui waar jij het over hebt laten geen enkel mooi ding achter. Het enige dat de iets beteren misschien doen is min of meer binnen in je hoofd kruipen en daar iets achterlaten, maar enkel en alleen omdat ze dat doen, enkel en alleen omdat ze weten hoe ze iets moeten achterlaten hoeft dat nog geen gedicht te zijn. Het kan best zo zijn dat het niet meer is dan een of ander hoogst intrigerend grammaticaal uitwerpsel - excuseer mijn woordkeus."  Net zoals bij de Vlaamse schrijver Paul Brondeel is bij deze Franny die 'r' er eigenlijk te veel aan. Om nog maar te zwijgen over wat Nabokov, die beginregels van zijn 'Lolita' indachtig, tong- en keelklankgewijs met die dubbele 'o' uit Zooey zou aanvangen. Feit is dat deze J.D. Salinger vandaag precies vijftien jaa...
Een reactie posten
Meer lezen

"Whitman is de grootste kunstenaar die zijn natie heeft voortgebracht. Zijn gelijken zijn Milton, Bach, Michelangelo en de barokke meesters van sublimiteit."

(...)  hij was een peer van een okeë vent het mondje rap geroerd opvliegend  niet onknap sloeg hij het leven als een oude gabber op de schouders  hield wel van een humorgeintje zou zijn leven geven voor een vriend  dol op de vrouwtjes gematigd gokker at en dronk met smakken  kwister van duiten verloor hij de moed tegen het einde hij werd ziek  hij werd geholpen door een bijdrage hij stierf op eenenveertigjarige leeftijd en dat was zijn begrafenis  thumbs up of up yours boezelaar cape handschoenen riem  zweep met zorg uitgekozen baas starter uitkijk knecht  de kantjes eraf of iemand die de kantjes eraf rechtdoor tweede links eerste man of achterste man  een goede of een slechte dag goed spul of slechte spullen  de eerste buiten of de laatste binnen en dan onder de wol verpeinst de docht hoeveel dit alles voor hem was  onthemd in aarde  (...)  In 2005 nog gingen tweeëntwintig Nederlandse dichters voor Querido aan de sla...
Een reactie posten
Meer lezen