Doorgaan naar hoofdcontent

"Ik ben van den buiten,/Ik ben van den boer!"

Vanaf morgen lopen de straten van Gent terug vol. Niet dat ze anders leeg zijn, maar kom. De meeste in het stadscentrum wonende Gentenaars, zeker die van een ietwat meer gezegende leeftijd, kruipen dan naar jaarlijkse gewoonte richting buitenland. Lees: Frankrijk, waar Belgen elders thuis zijn. Op zoek naar een beetje relatieve kalmte in de schaduw van nog zo'n bende gevluchte landgenoten. En dan debiteren ze samen luidop, en met weemoed volgelopen kinnen vooruit, de mooie stadsgedichten van redder-Vlaming en über-romanticus René De Clercq (1877-1932). Want dat er in die tien dagen, waarin zij alle hoekjes van hun gloednieuwe tent zullen besnuffelen, weer een hoop ongewassen, niet geschoren en luidruchtig gebeente de Gentse straten zwart zal kleuren, doet hen nu reeds naar een vers stukje brie happen. Arme medioren! Weggelopen bronnen van groot geldvertier. De Gentse middenstand sakkert. Wat nu met straaturinoirs en -camera's? Wat nu met al die gaar gekookte mossels in 'Vlaanderens wezen en zijn faam'?


Gent

Gent!
Vol klinkt uw naam
kort als een daad, vast als 't cement
van Vlaandrens wezen en zijn faam.

Vechtstad, in heel de wereld staat,
voor goed en kwaad,
geen burcht van koppigheid opeen
als in uw oud stout steen.

Eeuwen zijn meêgeperst
door elken muur, door elk gewelf.
Als ooit dit harde harte berst,
sterft vrijheid zelf.

In Gent heb ik geleefd,
in Gent heb ik geloofd.
Daarom draag ik zo hoog mijn hoofd,
als een die kop en kijkers heeft.

Kort als een daad, vast als 't cement
van Vlaanderens wezen en zijn faam,
vol klinkt uw naam,
Gent!

René De Clercq, uit: De Noodhoorn (s.d.)
Labels:

Reacties

pst zei…
Wat beter kan in Gent
-en 'k ben echt geen flauwe vent-
zijn de stenen op de straat,
die maken mij vaak kwaad.

Geen plavuis of kassei ligt recht.
Voortbewegen: een constant gevecht.
Struikelend, zelfs voeten brekènd,
door die rotvoetpaden in Gent.
16 juli 2010 om 12:31
pst zei…
Ze staan voorlopig niet te dringen. Mijn tijd vooruit, neem ik aan.
16 juli 2010 om 19:02
Arsène Droogakkers zei…
Honderd jaar, pst., honderd jaar...
18 juli 2010 om 06:42
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Djoos Utendoale tient le fou avec moi: verzen geschreven in de taal van de volksmens aan weerskanten van de 'schreve'.

Utendoale, uit de vallei of het dal van de West-Vlaamse bergen. Djoos, van Joris. Afkomstig van Westouter: pater Joris Declercq. Troubadours en kleinkunstenaars uit de regio zoals Antoon vander Plaetse, Gerard Vermeersch en Willem Vermandere namen Declercqs verzen in hun repertorium op. Van Boeschepe tot Cassel en van Ieper tot Ekelsbeke, de ganse Westhoek ging aan Utendoales rijmsels kapot. Vlinders zijn er hellekapellen, butterschitters of flikflodders. Averullen, mulders en roenkers worden in gangbaar Nederlands meikevers. Voetelingen, sokken. Nuus, wij. Hadden pendelaars geen files onderweg dan was het volop vroeger thuus komm'n of dan-ze peisden. De poëzie van Djoos Utendoale is geschreven in een bijzonder zingend taaltje: het Westhoeks. Over de invloed van dialecten moeten we, althans pater Joris Declercq, niet al te neerbuigend doen: "En moest Luther de bijbel in het Nederduits vertaald hebben en niet in het Hochdeutsch, de taal van zijn geboortestreek, dan sprak de he...
6 reacties
Meer lezen

"Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles."

"Eén ding weet ik wel," zei Franny. "Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles. Die lui waar jij het over hebt laten geen enkel mooi ding achter. Het enige dat de iets beteren misschien doen is min of meer binnen in je hoofd kruipen en daar iets achterlaten, maar enkel en alleen omdat ze dat doen, enkel en alleen omdat ze weten hoe ze iets moeten achterlaten hoeft dat nog geen gedicht te zijn. Het kan best zo zijn dat het niet meer is dan een of ander hoogst intrigerend grammaticaal uitwerpsel - excuseer mijn woordkeus."  Net zoals bij de Vlaamse schrijver Paul Brondeel is bij deze Franny die 'r' er eigenlijk te veel aan. Om nog maar te zwijgen over wat Nabokov, die beginregels van zijn 'Lolita' indachtig, tong- en keelklankgewijs met die dubbele 'o' uit Zooey zou aanvangen. Feit is dat deze J.D. Salinger vandaag precies vijftien jaa...
Een reactie posten
Meer lezen

"Whitman is de grootste kunstenaar die zijn natie heeft voortgebracht. Zijn gelijken zijn Milton, Bach, Michelangelo en de barokke meesters van sublimiteit."

(...)  hij was een peer van een okeë vent het mondje rap geroerd opvliegend  niet onknap sloeg hij het leven als een oude gabber op de schouders  hield wel van een humorgeintje zou zijn leven geven voor een vriend  dol op de vrouwtjes gematigd gokker at en dronk met smakken  kwister van duiten verloor hij de moed tegen het einde hij werd ziek  hij werd geholpen door een bijdrage hij stierf op eenenveertigjarige leeftijd en dat was zijn begrafenis  thumbs up of up yours boezelaar cape handschoenen riem  zweep met zorg uitgekozen baas starter uitkijk knecht  de kantjes eraf of iemand die de kantjes eraf rechtdoor tweede links eerste man of achterste man  een goede of een slechte dag goed spul of slechte spullen  de eerste buiten of de laatste binnen en dan onder de wol verpeinst de docht hoeveel dit alles voor hem was  onthemd in aarde  (...)  In 2005 nog gingen tweeëntwintig Nederlandse dichters voor Querido aan de sla...
Een reactie posten
Meer lezen