* "Het valt te vermoeden dat dat meer pathetiek dan werkelijkheid is geweest. Je moet tenslotte geen Molière kunnen citeren om te functioneren in een loopgraaf en ik geloof ook niet dat de Vlaamse rekruten van toen dom waren. Maar het verhaal is wel sterk en maakt de cultuur van achteruitstelling voor iedereen duidelijk. Onze held is gesneuveld omdat hij niet wist dat hij zijn kop moest intrekken! Onderschat niet wat zoiets losmaakt."
(Knack Extra, 02/02/2011, Vlaams historicus Bruno De Wever over de mythe van de Franstalige Belgische legerleiding die tijdens de Eerste Wereldoorlog door onverstaanbare bevelen Vlaamse piotten massaal de dood injoeg.)
* "In de kerk zit ik naast tante Henriette. Haar lippen prevelen geen gebeden en de mensen zouden kunnen denken dat zij sliep. Doch bij pozen, als de wind langs de ramen zoeft, en er worden nadien als kleine stukjes glas tegen de ruiten gestrooid, dan zie ik haar een schuwe blik om zich heen werpen. Ik doe onvoorziens een belangrijke ontdekking: haar ogen baden in glinsterende tranen; als zij de ogen sluit heeft zij nog juist de tijd om het aangezicht achter haar kerkboek te verbergen. Zij zit houterig op haar stoel geknield, in een vermoeiende kaarsrechte houding, die niet vermoeden laat welke wrede nadenkendheid haar gemoed verscheurt."
(Op aandoenlijk-weemoedige wijze geeft Maurice Gilliams in 'Elias of het gevecht met de nachtegalen' de weinig vermoeiende strapatsen van de twaalfjarige Elias zomaar aan de geconcentreerde lezer cadeau. Een uiterst curieuze roman in een soort van poëtisch proza gegoten: over het tekenen van flink opgedraaide snorretjes boven van pijn trillende lippen, over bomen die tegen de wind in worden weggeduwd en weggeslingerd in blanke ledigheden, over het zich verkleden in een muf riekend gordijnengoed dat geurt naar dennegroen en walmt van smeltend kaarsvet,... Dit kleine romannetje ademt zo'n apart parfum dat de lezer ervan zich voortdurend aan de leuning van Mellery's trappen bevindt.)
* "In een willekeurige dag van een mensenleven zitten nu eenmaal heel veel dode momenten. Ik vind die echter vaak het interessantst,(...) Ik zie dat graag: een ontbijtscène waarin weinig gezegd wordt. Ik vind dat zalig en zou er uren naar kunnen kijken."
(Knack Focus, 09/02/2011, televisiemaker Jan Eelen over zijn televisionaire voorkeuren.)
(Knack Focus, 09/02/2011, televisiemaker Jan Eelen over zijn televisionaire voorkeuren.)
Reacties