Doorgaan naar hoofdcontent

"Tonio was het slachtoffer van de uitzondering. De kleine nederlaag die het systeem lijdt, ten nadele van de grotere."


"Zo'n ongeluk als Tonio overkwam - het is door de rekenmeesters ingecalculeerd. Volgens hun rekenmethodes gebeuren er 's nachts op bepaalde kruispunten met stoplichten in volle werking meer ongelukken dan bij alleen een oranje knipperlamp. Maar... iemand, in dit geval Tonio, moest het geringere risico van de niet functionerende verkeerslichten opvangen."(*)
Daar ik bij weinig lezenswaardige papierblokken van minstens zeshonderd pagina's de leesconcentratie doorgaans ongeveer halverwege verloren heb, gaan genotzuchtige, ongeduldige lezers (op zoek naar immens-genereuze boeken over bedroevende onderwerpen) vaak voor een snelle passage op mijn sofa. Ervaringsdeskundigheid heet zoiets dan in bepaalde sectoren. Enfin. Zo ook dus een paar weken geleden, toen een opvallend jonge moeder me kwam vragen waarom ze in godsnaam die laatste negenhonderdzevenenvijftig gram in haar reiskoffer zou reserveren voor A.F.Th. van der Heijdens buitensporig geprezen dodezonenpil. Toen ik haar bovenvermeld citaat gaf te lezen en de jongedame in kwestie niet onmiddellijk wist wat ze ermee moest, bespeurde ze intussen toch het streepje schaduw van de grenzeloze belofte van het onnoemelijke verdriet dat tussen deze woorden zat verstopt. Of ik niet nog snel wat extra Tonio-argumenten kon bedenken om haar te overtuigen? En dat ik er geen idee van had hoeveel andere begerenswaardige vakantiedingen in Tonio’s plaats met haar in de valies mee konden. "De tweehonderd pagina's volgend op dit wonderbaarlijke stukje en het dubbele aantal bladzijden ervoor," ontfutselde ze een van mijn best bewaarde geheimen, "in ruil, welteverstaan, voor je eerstvolgende vakantiegevoel."

(*) Uit: Van der Heijden, A.F.Th., Tonio: een requiemroman, 2011, Amsterdam, De Bezige Bij, p. 408.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Djoos Utendoale tient le fou avec moi: verzen geschreven in de taal van de volksmens aan weerskanten van de 'schreve'.

Utendoale, uit de vallei of het dal van de West-Vlaamse bergen. Djoos, van Joris. Afkomstig van Westouter: pater Joris Declercq. Troubadours en kleinkunstenaars uit de regio zoals Antoon vander Plaetse, Gerard Vermeersch en Willem Vermandere namen Declercqs verzen in hun repertorium op. Van Boeschepe tot Cassel en van Ieper tot Ekelsbeke, de ganse Westhoek ging aan Utendoales rijmsels kapot. Vlinders zijn er hellekapellen, butterschitters of flikflodders. Averullen, mulders en roenkers worden in gangbaar Nederlands meikevers. Voetelingen, sokken. Nuus, wij. Hadden pendelaars geen files onderweg dan was het volop vroeger thuus komm'n of dan-ze peisden. De poëzie van Djoos Utendoale is geschreven in een bijzonder zingend taaltje: het Westhoeks. Over de invloed van dialecten moeten we, althans pater Joris Declercq, niet al te neerbuigend doen: "En moest Luther de bijbel in het Nederduits vertaald hebben en niet in het Hochdeutsch, de taal van zijn geboortestreek, dan sprak de he...
6 reacties
Meer lezen

"Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles."

"Eén ding weet ik wel," zei Franny. "Als je een dichter bent laat je iets moois achter. Ik bedoel, het is de bedoeling dat je iets moois achterlaat als je van de bladzijde afgaat en alles. Die lui waar jij het over hebt laten geen enkel mooi ding achter. Het enige dat de iets beteren misschien doen is min of meer binnen in je hoofd kruipen en daar iets achterlaten, maar enkel en alleen omdat ze dat doen, enkel en alleen omdat ze weten hoe ze iets moeten achterlaten hoeft dat nog geen gedicht te zijn. Het kan best zo zijn dat het niet meer is dan een of ander hoogst intrigerend grammaticaal uitwerpsel - excuseer mijn woordkeus."  Net zoals bij de Vlaamse schrijver Paul Brondeel is bij deze Franny die 'r' er eigenlijk te veel aan. Om nog maar te zwijgen over wat Nabokov, die beginregels van zijn 'Lolita' indachtig, tong- en keelklankgewijs met die dubbele 'o' uit Zooey zou aanvangen. Feit is dat deze J.D. Salinger vandaag precies vijftien jaa...
Een reactie posten
Meer lezen

"Whitman is de grootste kunstenaar die zijn natie heeft voortgebracht. Zijn gelijken zijn Milton, Bach, Michelangelo en de barokke meesters van sublimiteit."

(...)  hij was een peer van een okeë vent het mondje rap geroerd opvliegend  niet onknap sloeg hij het leven als een oude gabber op de schouders  hield wel van een humorgeintje zou zijn leven geven voor een vriend  dol op de vrouwtjes gematigd gokker at en dronk met smakken  kwister van duiten verloor hij de moed tegen het einde hij werd ziek  hij werd geholpen door een bijdrage hij stierf op eenenveertigjarige leeftijd en dat was zijn begrafenis  thumbs up of up yours boezelaar cape handschoenen riem  zweep met zorg uitgekozen baas starter uitkijk knecht  de kantjes eraf of iemand die de kantjes eraf rechtdoor tweede links eerste man of achterste man  een goede of een slechte dag goed spul of slechte spullen  de eerste buiten of de laatste binnen en dan onder de wol verpeinst de docht hoeveel dit alles voor hem was  onthemd in aarde  (...)  In 2005 nog gingen tweeëntwintig Nederlandse dichters voor Querido aan de sla...
Een reactie posten
Meer lezen